عوارض جانبی و مضرات مصرف خرما که نمی دانید

مصرف زیاد خرما می‌تواند منجر به بروز مشکلات شکمی، بثورات پوستی، افزایش وزن، پتاسیم بالا (هایپر کالمی) و بروز بیماری «عدم تحمل فروکتوز» شود.

مشکلات شکمی: خرما به خودی خود ممکن است سبب مشکلات شکمی نشود؛ مگر اینکه افزودن سولفیت به آن‌ها این مسئله را سبب شود که امروزه یکی از عوامل رایج است. سولفیت ها، ترکیبات رایجی هستند که به میوه‌های خشک برای حفظ آن‌ها و حتی برای از بین بردن باکتری‌های مضر اضافه می‌شود. افراد حساس به سولفیت‌ها ممکن است از واکنش‌هایی خاصی مانند درد معده، نفخ معده و اسهال رنج ببرند.

خرما منبع عالی فیبر است که می‌تواند به شکل شگفت آوری تأثیری معکوس در این زمینه داشته باشد. در صورتی که به اندازه کافی فیبر مصرف نکرده اید، مصرف خرمای زیاد به معنای مصرف بیش از حد فیبر است و این افزایش ناگهانی می‌تواند منجر به مشکلات شکمی به مانند یبوست و نفخ شود.

بثورات پوستی: میوه‌های خشک مانند خرما می‌توانند سبب ایجاد جوش و بثورات پوستی شوند و مقصر نیز بار دیگر سولفیت‌ها هستند. جوش‌ها نیز می‌توانند بوسیله کپک موجود در میوه‌های خشک ایجاد شود که خرما نیز یکی از آنهاست.

 افزایش وزن: اگرچه خرما سرشار از فیبر است اما کالری و انرژی بالایی دارد که می‌تواند سبب افزایش وزن بی سابقه‌ای شود. خرما حاوی ۲.۸ کالری در هر گرم است که این به معنای غذا‌هایی با چگالی متوسط هستند و می‌توانند منجر به افزایش وزن شوند.

 هایپرکالمی: هایپرکالمی بیماری است که سطح پتاسیم در خون بیش از حد بالا می‌رود. خرما سرشار از پتاسیم است و مصرف بیش از خد آن می‌تواند به این بیماری منجر شود؛ بنابراین در صورتی که سطح پتاسیم بالاست از خوردن خرما اجتناب ورزید.

باید بدانید سطح ایده آل پتاسیم خون میان ۳.۶ تا ۵.۲ میلی مول در هر لیتر است. سطح پتاسیم بالاتر از ۷ میلی مول در لیتر می‌تواند خطرناک بوده و نیاز به مداخله فوری پزشکی باشد.

مضر برای نوزادان: خرما برای نوزادان بسیار سنگین است و جویدن آن برای آن‌ها سخت است و از آنجایی که روده آن‌ها در حال رشد است، خرما ممکن است به راحتی هضم نشود. همین مسأله می‌تواند به عوارضی منجر شود. در واقع خرما می‌تواند نای نوزاد را مسدود کند و سبب خفگی آن‌ها شود. پس بایستی احتیاط کنید.

بیماری عدم تحمل فروکتوز: شرینی طبیعی خرما همراه با فروکتوز آن است. برخی افراد در هضم فروکتوز مشکل دارند که به «بیماری عدم تحمل فروکتوز» منجر می‌شود. در این مورد، قند به طور مناسب جذب بدن نمی‌شود و همین امر سبب عبور آن از سیستم گوارش بدن شده (چرا که بدن نمی‌تواند آن را تجزیه کند) و در نتیجه به تولید گاز و درد شکم منجر می‌شود؛ چرا که این قند‌ها شروع به واکنش با باکتری‌های طبیعی روده می‌کنند.