قانون بازنشستگی ۱۴۰۴
تغییر بزرگ در سن بازنشستگی/ چه کسانی زودتر خداحافظ می‌کنند؟
قانون بازنشستگی ۱۴۰۴ حالا بر میز اجرای دستگاه‌های بیمه‌ای و اداری کشور نشسته است.سندی که پس از ماه‌ها بحث و بررسی، چارچوب سابق را تغییر داده و پایان کار را زودتر از انتظار برای گروهی از شاغلان رقم زده است.
به گزارش بانک اول با تغییرات تازه قانون در مهر ۱۴۰۴، سن بازنشستگی برای بخشی از جامعه کاهش یافت و مسیر پایان کار کوتاه‌تر شد؛ مقررات جدید حتی تعریف‌های نوینی برای بازنشستگی پیش از موعد ارائه کرده و معادلات اشتغال را دگرگون می‌کند.
قانون بازنشستگی ۱۴۰۴ حالا بر میز اجرای دستگاه‌های بیمه‌ای و اداری کشور نشسته است.
سندی که پس از ماه‌ها بحث و بررسی، چارچوب سابق را تغییر داده و پایان کار را زودتر از انتظار برای گروهی از شاغلان رقم زده است.
در متن این قانون، سه تغییر مهم به وضوح دیده می‌شود:
۱- کاهش سن بازنشستگی برای مشاغل سخت و زیان‌آور: بسته به شدت ریسک و شرایط محیط کار، این کاهش بین دو تا پنج سال نسبت به سقف قبلی اعمال شده است.
به این ترتیب، سقف سن بازنشستگی مردان در این مشاغل می‌تواند از ۶۰ سال به ۵۵ یا ۵۸ سال برسد و سقف زنان از ۵۵ سال به ۵۰ یا ۵۳ سال کاهش یابد. البته مشروط به داشتن سابقه معتبر انجام کار در همان حوزه.
۲- کاهش حداقل سابقه پرداخت حق بیمه: حداقل سابقه پرداخت برای برخی گروه‌های مشمول از ۳۰ سال به ۲۵ سال کاهش یافته است.
این تغییر عملا به معنای شروع دریافت مستمری پنج سال زودتر از پیش‌بینی‌های قبلی است. موضوعی که کارشناسان را با پرسش‌هایی درباره توان مالی صندوق‌ها برای پوشش دوره طولانی‌تر پرداخت‌ها مواجه کرده است.
۳- ساده‌سازی روند شناسایی و تأیید مشاغل مشمول: فرآیند چندمرحله‌ای گذشته اکنون به یک مسیر واحد و ثبت در سامانه یکپارچه محدود شده و زمان رسیدگی از چند ماه به چند هفته کاهش یافته است.
این سرعت هرچند از پیچیدگی اداری می‌کاهد اما بیم آن وجود دارد که دامنه مشاغل سخت و زیان‌آور بی‌رویه گسترش یابد یا بعضی تأییدها بدون ارزیابی دقیق صورت گیرد.
بنابراین، دولت قانون جدید بازنشستگی ۱۴۰۴ را بخشی از طرح «جوان‌سازی نیروی کار» معرفی کرده و امیدوار است با خروج سریع‌تر کارکنان مسن، فرصت ورود نیروهای تازه‌نفس فراهم شود.
با این‌حال، کارشناسان بیمه و اقتصادی نسبت به تبعات مالی هشدار می‌دهند. چرا که بازنشستگی زودتر از موعد، طول دوره پرداخت مستمری را افزایش داده و بدون پشتوانه پایدار، فشار مضاعفی بر منابع محدود صندوق‌ها وارد خواهد کرد.