همه‌چیز درمورد وثیقه‌گذاری دارایی‌ها در بازار رمزارزها‌

وثیقه‌گذاری در رمزارزها؛ تعریف و اهداف 

در بازار رمزارزها، وثیقه‌گذاری (Collateralization) به عملی اطلاق می‌شود که طی آن، کاربران دارایی‌های دیجیتال خود را در یک قرارداد هوشمند قفل می‌کنند تا در ازای آن خدماتی مانند دریافت وام، ایجاد استیبل‌کوین یا شرکت در فرآیندهای تامین نقدینگی دریافت کنند. برخلاف سیستم‌های مالی سنتی که برای دریافت وام نیاز به اعتبارسنجی بانکی یا وثیقه‌گذاری دارایی‌های فیزیکی وجود دارد، در دنیای دیفای، رمزارزها نقش وثیقه را ایفا می‌کنند. 

هدف اصلی از وثیقه‌گذاری، افزایش نقدشوندگی دارایی‌های دیجیتال بدون نیاز به فروش آن‌ها است. برای مثال، سرمایه‌گذاری که بیت‌کوین یا اتریوم در اختیار دارد و نمی‌خواهد آن را بفروشد، می‌تواند از این دارایی‌ها به‌عنوان وثیقه استفاده کرده و در ازای آن یک استیبل‌کوین مانند DAI دریافت کند. این نقدینگی جدید می‌تواند برای سرمایه‌گذاری مجدد، تأمین هزینه‌های روزمره یا مشارکت در پروژه‌های دیگر مورد استفاده قرار گیرد. 

پلتفرم‌های پیشرو در ارائه وام با وثیقه رمزارزی 

در حال حاضر چندین پلتفرم شناخته‌شده در فضای دیفای خدمات وثیقه‌گذاری و وام‌دهی ارائه می‌دهند. از میان آن‌ها، MakerDAO یکی از اولین پروژه‌هایی بود که امکان تولید استیبل‌کوین DAI را در ازای وثیقه‌گذاری رمزارز فراهم کرد. کاربران می‌توانند با واریز اتریوم یا سایر توکن‌های پشتیبانی‌شده، وامی برابر با درصدی از ارزش وثیقه خود دریافت کنند. 

پلتفرم‌هایی مانند Aave و Compound نیز گزینه‌های متنوعی برای وام‌گیری و وام‌دهی فراهم کرده‌اند. در این سامانه‌ها، کاربران می‌توانند هم به‌عنوان وام‌گیرنده و هم به‌عنوان وام‌دهنده فعالیت داشته باشند. نرخ بهره، نسبت وثیقه، و ریسک لیکوئید شدن از جمله عواملی هستند که توسط قراردادهای هوشمند تنظیم می‌شوند. 

نسبت وثیقه (Collateral Ratio) در این پلتفرم‌ها اهمیت بالایی دارد. اگر ارزش دارایی وثیقه‌شده بیش از حد کاهش یابد و از آستانه‌ای مشخص عبور کند، مکانیزم لیکوئیدیشن (فروش خودکار وثیقه برای جبران وام) فعال خواهد شد. 

مزایا و ریسک‌های وثیقه‌گذاری رمزارزها 

یکی از بزرگ‌ترین مزایای وثیقه‌گذاری این است که دارندگان رمزارزها می‌توانند بدون فروش دارایی‌های خود، به نقدینگی دسترسی پیدا کنند. این موضوع به‌ویژه در زمان‌هایی که انتظار رشد قیمت وجود دارد، برای سرمایه‌گذاران جذاب است. علاوه بر این، وثیقه‌گذاری امکان مشارکت فعال‌تر در اکوسیستم دیفای و کسب سود از استراتژی‌های ترکیبی مانند ییلد فارمینگ را فراهم می‌کند. 

در مقابل، وثیقه‌گذاری با ریسک‌هایی نیز همراه است. مهم‌ترین آن، ریسک لیکوئیدیشن است؛ یعنی اگر قیمت دارایی وثیقه‌شده بیش از حد کاهش یابد، دارایی کاربر به‌طور خودکار فروخته می‌شود. همچنین، نوسانات شدید بازار می‌تواند سبب شود وثیقه حتی در عرض چند دقیقه لیکوئید شود. ریسک‌های فنی، مشکلات قراردادهای هوشمند، و کلاه‌برداری‌های مربوط به پلتفرم‌های نامعتبر نیز از دیگر چالش‌ها هستند. بنابراین، انتخاب یک پلتفرم معتبر و آگاهی کامل از شرایط قرارداد هوشمند پیش‌نیاز فعالیت در این حوزه است. 

مراحل وثیقه‌گذاری در یک پلتفرم دیفای 

فرآیند وثیقه‌گذاری در اغلب پلتفرم‌های دیفای چند مرحله مشخص دارد که با رعایت آن‌ها کاربران می‌توانند دارایی خود را به‌درستی مدیریت کنند: 

۱. اتصال کیف پول دیجیتال: در مرحله اول، کاربر باید کیف پول خود (مانند متامسک یا تراست والت) را به پلتفرم متصل کند. 

۲. انتخاب نوع دارایی: سپس کاربر نوع رمزارز مورد نظر برای وثیقه‌گذاری را انتخاب می‌کند. 

۳. تعیین مقدار و محاسبه نسبت وثیقه: پلتفرم معمولاً به‌صورت خودکار نسبت وثیقه لازم را نشان می‌دهد. کاربر می‌تواند میزان وام دریافتی را بر اساس این نسبت انتخاب کند. 

۴. تأیید تراکنش در کیف پول: پس از تعیین شرایط، تراکنش باید از سوی کاربر در کیف پول تأیید شود تا دارایی در قرارداد هوشمند قفل شود. 

۵. دریافت وام یا توکن وثیقه‌ای: در نهایت، کاربر استیبل‌کوین یا توکن مورد نظر خود را دریافت می‌کند. 

این مراحل در پلتفرم‌های مختلف ممکن است با جزئیاتی متفاوت اجرا شود، اما اصول کلی آن مشابه است و هدف، تأمین اعتبار بر پایه اعتماد به قراردادهای هوشمند است، نه واسطه‌های سنتی.