اصول صحیح نوشتن سفته / اشتباهات رایج که باید بدانید

 

برای نوشتن صحیح سفته و آشنایی با نحوه نوشتن سفته به شکل درست، باید مبلغ را به عدد و حروف، تاریخ دقیق سررسید، نام کامل گیرنده وجه و مشخصات کامل خودتان به عنوان صادرکننده را در کادرهای مشخص شده بنویسید و در نهایت آن را امضا کنید. پر کردن دقیق هر بخش، اعتبار سفته و ارزش قانونی آن را به عنوان یک سند تجاری تضمین می‌کند و از بروز مشکلات و دعوای حقوقی در آینده جلوگیری می‌نماید.

سفته چیست و چه کاربردی دارد؟

سفته یا فته طلب، یک سند تعهد پرداخت است که به موجب آن، شخص صادرکننده (که متعهد سفته یا سفته‌دهنده نامیده می‌شود) متعهد می‌شود مبلغ معینی را در تاریخ مشخص یا عندالمطالبه به گیرنده وجه (دارنده سفته یا طلبکار) پرداخت نماید. این سند یکی از مهم‌ترین اسناد لازم الاجرا در قانون تجارت ایران است و سندیت بالایی دارد.

تفاوت اصلی سفته با چک چیست؟

بسیاری سفته را با چک اشتباه می‌گیرند، اما تفاوت‌های کلیدی میان این دو وجود دارد:

چه زمانی باید از سفته استفاده کنیم؟

از سفته معمولاً در شرایط زیر استفاده می‌شود:

• تضمین انجام تعهدات: مانند سفته حسن انجام کار که کارمندان به کارفرما می‌دهند.
• سفته ضمانت: برای ضمانت بازپرداخت وام یا هر نوع دین دیگر.
• معاملات تجاری: به عنوان ابزار پرداخت مدت‌دار در خرید و فروش کالا یا خدمات.

قبل از نوشتن سفته چه مواردی را باید آماده کنیم؟

پیش از اقدام به پر کردن سفته، بهتر است اطلاعات و مدارک لازم را آماده داشته باشید تا فرآیند را با دقت و سرعت بیشتری انجام دهید. این آمادگی از بروز خطا جلوگیری می‌کند.

مدارک لازم برای صدور سفته چیست؟

طبق قانون، برای صرفاً خرید برگه سفته از بانک، نیاز به ارائه مدرک خاصی نیست. با این حال، در عمل، شعب بانکی معمولاً برای احراز هویت خریدار، کارت ملی معتبر را درخواست می‌کنند.
اما برای تکمیل و صدور سفته برای شخص دیگر، باید اطلاعات هویتی دقیق هر دو طرف (صادرکننده و گیرنده) شامل نام کامل، کد ملی، آدرس و شماره تماس را در اختیار داشته باشید.

از کجا باید سفته معتبر تهیه کرد؟

سفته معتبر و قانونی را فقط باید از شعب بانک ملی ایران یا کیوسک‌های فروش مطبوعات که مجوز رسمی فروش سفته را دارند، تهیه کنید.

هر برگه سفته دارای شماره خزانه داری کل و تمبر رسمی است که حجیت آن را تایید می‌کند. از خرید سفته از منابع نامعتبر یا دست‌فروشان جداً خودداری کنید.

نحوه نوشتن سفته چگونه است؟

چگونگی تکمیل سفته مهم‌ترین بخش کار است. یک اشتباه کوچک می‌تواند اعتبار این سند را زیر سوال ببرد.
نحوه نوشتن سفته به شرح زیر است:

1. مبلغ سفته: مبلغ را هم به عدد و هم به حروف در کادرهای مشخص شده بنویسید.
2. تاریخ سررسید: تاریخ دقیق پرداخت وجه را به روز، ماه و سال مشخص کنید.
3. گیرنده وجه: نام کامل شخص یا شرکتی که سفته در وجه او صادر می‌شود را قید کنید.
4. اطلاعات صادرکننده: مشخصات کامل خودتان را به عنوان بدهکار وارد نمایید.
5. امضا و مهر: در نهایت، بخش مربوط به امضای متعهد را امضا کنید.

بخش تاریخ سررسید سفته را چطور بنویسیم؟

تاریخ سررسید باید به صورت کامل (مثلاً: ۱۴۰۴/۰۹/۱۵) نوشته شود. اگر این بخش خالی بماند یا در آن عبارت «عندالمطالبه» ذکر شود، سفته به یک سفته عندالمطالبه تبدیل می‌شود؛ یعنی به محض درخواست دارنده، باید پرداخت شود. سفته بدون تاریخ نیز در حکم عندالمطالبه است.

مبلغ سفته را به عدد و حروف چگونه وارد کنیم؟

مبلغ سفته باید در دو محل تعیین شده، یک بار به عدد و یک بار به حروف، نوشته شود. دقت کنید که هر دو مبلغ کاملاً یکسان باشند. طبق قانون، در صورت وجود اختلاف، مبلغی که با حروف نوشته شده معتبر است. برای مثال: «پنجاه میلیون ریال».

مشخصات گیرنده وجه یا سفته‌گیر را کجا بنویسیم؟

در مقابل عبارت «به حواله‌کردِ»، نام کامل شخص حقیقی یا حقوقی که وجه باید به او پرداخت شود (همان سفته‌گیر) را بنویسید.
ذکر کد ملی برای اشخاص حقیقی و شناسه ملی برای شرکت‌ها، اعتبار سند را افزایش می‌دهد.

اطلاعات صادرکننده سفته شامل چه مواردی است؟

در بخش پایینی سفته، صادرکننده باید اطلاعات هویتی خود شامل نام و نام خانوادگی، نام پدر، شماره شناسنامه/کد ملی و آدرس دقیق محل اقامت را تکمیل کند.
در مورد محل پرداخت سفته، اگرچه درج آن از الزامات قانونی برای معتبر بودن سند تجاری نیست، اما قویاً توصیه می‌شود این بخش نیز تکمیل گردد.
مشخص کردن محل پرداخت، فرآیند پیگیری‌های قضایی آینده را تسهیل کرده و از هرگونه ابهام در مورد صلاحیت دادگاه رسیدگی‌کننده جلوگیری می‌کند.