رهبران هوش مصنوعی کدام کشورها هستند؟

به گزارش بانک اول این روزنامه آمریکایی در گزارش خود، بر اساس داده‌های جدید محققان دانشگاه «آکسفورد» (Oxford)، توزیع قدرتمندترین مراکز داده جهان را مشخص کرد. این گزارش، نگاه اجمالی بی‌نظیری است، زیرا از نظر تاریخی، شرکت‌ها و کشورها سعی کرده‌اند اطلاعات مربوط به این تاسیسات را مخفی نگه دارند.

رهبران برجسته این حوزه شامل اتحادیه اروپا با ۲۸ مرکز، آمریکا با ۲۶ مرکز و چین با ۲۲ مرکز هستند. این سه کشور در مجموع بیش از نیمی از مراکز داده جهان با قابلیت هوش مصنوعی را در خود جای داده‌اند و همچنین، فقط ۳۲ کشور که اکثریت آنها در نیمکره شمالی قرار دارند، دارای امکاناتی با قدرت محاسباتی لازم برای اجرای سیستم‌های هوش مصنوعی مولد هستند.

لاسینا کونه، مدیرکل گروه سیاست‌گذاری دیجیتال قاره‌ای «آفریقای هوشمند»، در مصاحبه با نیویورک تایمز گفت: ما در قلب انقلاب هوش مصنوعی، شکاف محاسباتی داریم که مشکل سخت‌افزاری نیست، بلکه حاکمیت آینده دیجیتال ما است.

آموزش و اجرای مدل‌های هوش مصنوعی مولد، به طرز مضحکی گران‌قیمت است؛ پروژه زیرساخت هوش مصنوعی ۵۰۰ میلیارد دلاری دولت ترامپ، ملقب به «استارگیت» (Stargate)، گواهی بر هزینه‌ها و تبلیغات بالای این فناوری است.

بزرگترین هزینه اولیه شامل واحدهای پردازش گرافیکی گران‌قیمت مورد نیاز برای آموزش مدل‌های هوش مصنوعی است که هر کدام ده‌ها هزار دلار هزینه دارند. یک مرکز داده، ممکن است ده‌ها هزار تراشه‌ هوش مصنوعی داشته باشد و بزرگترین آنها، مانند مرکز «کلوسوس» (Colossus) ایلان ماسک در تنسی، بیش از ۲۰۰ هزار عدد تراشه در خود جای داده است.  کمتر کسی می‌تواند از عهده چنین سرمایه‌گذاری برآید و اگر در یکی از معدود کشورهایی که این امکانات در دسترس هستند زندگی نمی‌کنید، مجبور خواهید بود از راه دور قدرت محاسباتی اجاره کنید که به هیچ وجه ایده‌آل نیست.

«کولا» (Qhala)، استارتاپ مستقر در کنیا که در حال ساخت یک مدل زبانی بزرگ با تمرکز بر زبان‌های آفریقایی است، با این مشکل روبرو شده است. مهندسان آن باید کار خود را صبح زود، زمانی که اکثر برنامه‌نویسان آمریکایی خواب هستند، به‌صورت فشرده انجام دهند تا بتوانند سرعت بیشتری را تجربه کنند.

کیت کالوت، مدیر اجرایی سابق «انویدیا» (Nvidia) و بنیانگذار «امینی» (Amini)، استارتاپ رقیب هوش مصنوعی در کنیا، همین نظر را تکرار و اظهار کرد: اگر منابع لازم برای محاسبات، جهت پردازش داده‌ها و ساخت مدل‌های هوش مصنوعی خود را نداشته باشید، نمی‌توانید کاری انجام دهید.

نیویورک تایمز نوشت، توزیع نابرابر قدرت محاسباتی هوش مصنوعی، جهان را به دو بخش تقسیم کرده است؛ کشورهایی که به چین متکی و کشورهایی که به آمریکا وابسته هستند. انتظار می‌رود هر دو کشور مراکز داده بسیار بیشتری نسبت به دیگران بسازند و با توجه به صحبت‌هایی که درباره حباب هوش مصنوعی در آینده مطرح می‌شود، دلایل زیادی وجود دارد که فکر کنیم درگیر نشدن با هوش مصنوعی ناقص ممکن است چیز بدی نباشد.

سایت فیوچریزم گزارش کرد، مدل‌های هوش مصنوعی مولد، علاوه بر هزینه‌های گزاف، به شدت مستعد اشتباه هستند و خطرات ایمنی عمومی قابل توجهی ایجاد می‌کنند و احتمالا با اتمام داده‌های آموزشی شرکت‌ها به نقطه «فروپاشی» نزدیک می‌شوند و هیچ مسیر روشنی برای سودآوری نشان نمی‌دهند. اما واقعیت این است که کل اقتصادها به سمت آن هجوم آوردند و تا زمانی که همه تصمیم نگیرند که این فناوری بی‌ارزش است، هوش مصنوعی همچنان اهرم اصلی قدرت برای داراها نسبت به ندارها خواهد بود.