خبری جدید از کارت به کارت بنزین

نایب رئیس کمیسیون انرژی مجلس گفت: تاکنون کمیسیون تلفیق درباره افزایش قیمت بنزین، نحوه توزیع آن و نیز تغییر نحوه مدل توزیع سهمیه‌ بندی بنزین مصوبه‌ای نداشته و اساسا بعید است جمع‌بندی نهایی کمیسیون به این سمت رود که یارانه بنزین به جای پلاک خودرو به خانوار داده شود.

به گزارش بانک اول برنامه بالاتر شبکه خبر با حضور میهمانان هدایت الله خادمی کارشناس انرژی و نایب رئیس کمیسیون انرژی مجلس (مخالف تخصیص یارانه بنزین به کدملی‌ها و موافق تخصیص یارانه بنزین به خودروها) و مرتضی زمانیان کارشناس اقتصاد انرژی، عضو هیأت علمی دانشگاه امیرکبیر ( موافق تخصیص یارانه بنزین به کدملی‌ها و مخالف تخصیص یارانه بنزین به خودروها) به بررسی موضوع اختصاص یارانه بنزین به شماره ملی یا پلاک خودرو پرداختند .

آقای خادمی علت مخالفت شما با تخصیص یارانه بنزین به کد ملی افراد چیست؟

هدایت الله خادمی : چرا گازوئیل را همین کار را نمی‌کنیم؟ پاسخ موضوع را می‌دهد، پس اگر قرار است بنزین را به کارت ملی بدهیم، گازوئیل را هم بدهیم، بنابراین نشان می‌دهد که ما نمی‌آییم موضوعات را اساسی حل کنیم و ریشه ای، می‌نشینیم تا به مشکل بر بخوریم، بعد هم می‌آییم موضوع اقتصادی را می‌خواهیم از نظر سیاسی حل کنیم که این مشکل درست می‌کند. ما مشکل‌مان اساسی است. آن هم به دلیل این که کارهایی را باید کنیم و نکردیم. ما اولین دارنده جمع هیدروکربور در ایران و اولین هستیم در جهان، یعنی دومین دارنده ذخایر گازی جهان هستیم، سومین دارنده ذخایر نفتی جهان هستیم، جمعش می‌شود؛ اولین. الان گرفتاریم که می‌گوییم پس بنزین وضعیت‌مان خوب نیست، پس کم می‌آوریم، پس بیاییم این کار را کنیم؛ بنابراین گازوئیل را هم بیاییم این کار را کنیم، حتی مقام معظم رهبری بارها فرموند که خام فروشی نکنید، تبدیل کنید نفت خام را به ده‌ها فراورده با ارزش دیگر، ما این کار را نکردیم. اگر این کار را کرده بودیم الان این بحث‌ها را نداشتیم، وارد یک فضاهای بزرگتر و بهتر شده بودیم و اصلاً این مشکلات را نداشتیم؛ بنابراین ما بعد از انقلاب متأسفانه به هر حال تقریباً سه تا چهار پالایشگاه بیشتر نزدیم، اگر ما پالایشگاه می‌زدیم، اشتغال برای جوانان ایجاد می‌شد و نیاز مالی دیگر نداشتند و بنزین هم با هر قیمتی می‌خریدند، ولی جوان‌ها بیکار هستند، مردم فقیر هستند، نمی‌شود اولاً ما قیمت بنزین را تغییر دهیم ،علیرغم این بحثی که داریم. به همان شکل و دلیلی که نمی‌آییم گازوئیل را این کار را کنیم، بنزین هم این کار را نباید کنیم. چون اگر واگذار شود به کارت ملی، ما تقریباً ۲۴ میلیون خودرو در کشور داریم، در پیک استفاده؛ اینها ۱۵ میلیون‌شان در جاده هستند و استفاده می‌شوند، یک مقدار معدود بنزینی استفاده می‌کنند. اگر ما این کار را به کارت ملی بدهیم، مصرف‌مان دو تا سه برابر وضعیت فعلی خواهد شد، بعد چطور تأمینش می‌کنیم؟ با توجه به این که به فکر زدن پالایشگاه هم نبودیم، نفت خام را بفروشیم، بنزین وارد کنیم، همان موضوع بدی است که چندین سال است داریم انجام می‌دهیم و حتی به فرمایشات رهبری هم گوش ندادیم؛ بنابراین این راهکار نیست. بعد چطور می‌خواهید بفروشید. شما کسی را که روی کارت ملی‌اش می‌دهید، در روستا، بخش و جاهای مختلف است، چطور می‌خواهد بفروشد؟ یعنی باید یک واسطه‌ای برای فروش داشته باشد، قیمت فعلی و دولتی که نمی‌فروشد، باید به یک قیمت بالاتری بفروشد، کافی است به همین به قیمت بالاتری بفروشد، یعنی افزایش قیمت در ده‌ها فراورده و محصولات پرمصرف همان مردم، یعنی آمدیم ۱۵ لیتر به آنها دادیم، آن موقع روی نخود، گوشت، لوبیا و نان‌شان افزایش قیمت پیدا می‌شود، تورم ایجاد می‌شود، باز همان مردمی که فکر می‌کنیم محروم هستند و این یک طرح سیاسی است که صحبت می‌کنیم، بیشتر آسیب به آنها می‌زنیم. کسانی که وضع مالی‌شان خوب است که مشکلی ندارند، بالأخره بنزین را شما هر قیمتی هم کنید می‌خرند مشکلی هم ندارند، اصل آن است که شما هر گونه افزایش قیمت سوخت به خصوص بنزین و این کار را کردن و دادن به کارت ملی باعث تورم و افزایش قیمت‌ها می‌شود و این یک کار غیرعقلانی است. ما به جای این بیاییم پالایشگاه بزنیم. پالایشگاه تهران را دو ساله زدند؛ ۲۵۰ هزار بشکه نفت فراورده دارد. پالایشگاه آبادان که الان ۴۵۰ هزار بشکه تولید می‌کند؛ ظرف چهار سال زده شد. حالا ستاره خلیج فارس زمان برده؛ ۱۲ سال. ما از سال ۱۳۹۷ که پالایشگاه ستاره خلیج فارس راه اندازی شد و تقریباً یر به یر شدیم، یک مقداری هم تولیدمان بیش از مصرف بود، من همان موقع خدمت مهندس زنگنه عرض کردم؛ دست‌تان درد نکند بعد از ۱۲ تا ۱۳ سال در دولت‌های مختلف حالا که پالایشگاه راه اندازی شد، شروع کنیم هم‌زمان چند تا پالایشگاه بزنیم که هم دستورات مقام معظم رهبری اجرا شود، هم یک کشور فقط نفت خام فروش نباشیم که آمریکا هم هر موقع خواست تحریم‌مان کند، بنابراین راهش الان این است ما شروع کنیم پالایشگاه بزنیم که اشتغالش برای همان جوانان خودمان باشد.

آقای زمانیان، شما چرا موافقید که یارانه بنزین به کد ملی افراد اختصاص پیدا کند به جای این که به خودروی آنها اختصاص پیدا کند؟

مرتضی زمانیان : ما یک چرخه‌ای را تکرار می‌کنیم، دفعه اول‌مان هم نیست، سال‌های سال است که این کار را تکرار می‌کنیم، این حرف‌هایی که فرمودند حرف‌های جدیدی نیست، سال‌های گذشته هم همین بحث‌ها مطرح شده، ما یک زمان مازاد بنزین در کشور داریم، می‌گوییم که باید برویم یک سری کارهای اساسی کنیم که بعداً به مشکل برنخوریم، به همین خاطر هیچ کاری انجام نمی‌دهیم، می‌رویم یک زمانی به کسری می‌رسیم، شروع می‌کنیم کارهای فنی، تلاش می‌کنیم مسأله اقتصادی بنزین را به درستی حل کنیم، از همین کارهایی که کارت سوخت را محدود کنیم، مردم را در جایگاه معطل کنیم؛ از این اقدامات شروع می‌کنیم انجام دادن، بعد که اوضاع بدتر و شرایط سخت‌تر شد می‌رویم سراغ واردات، واردکننده بنزین می‌شویم، در واقع می‌ایستیم می‌گوییم یا از بودجه مردم باید میلیاردها دلار صرف شود و واردات بنزین اتفاق بیفتد یا این که کشور به مشکل می‌خورد. حاکمیت هم در شرایط اضطرار قرار می‌گیرد و این هزینه به کشور تحمیل می‌شود. این قدر مصرف زیاد می‌شود که دیگر این هم شدنی نیست، بعد می‌گوییم حالا چه کار کنیم؟ دیگر هیچ وقتی هم برای هیچ اصلاحی نمانده، بیاییم یک شبه قیمت را جهش دهیم، یک شوک قیمتی بزرگی دوباره به اقتصاد وارد می‌کنیم، بعد که این مسأله حل شد و دوباره کاهش مصرف اتفاق افتاد، دوباره می‌رویم در اول چرخه می‌گوییم اصلاً ما باید یک سری کارهای اساسی کنیم و این زنجیره ادامه پیدا می‌کند. فکر می‌کنم از دهه ۴۰ تا حالا این اتفاق دارد می‌افتد و هر از چند گاهی هم ما یک شوک قیمتی به جامعه دادیم و تبعاتی مردم را گرفتارش کردیم و هنوز هم در این شرایط هستیم که ما باید یک کارهای اساسی انجام دهیم. شما می‌فرمایید کار اساسی یعنی پالایشگاه بزنیم، با کدام پول پالایشگاه بزنیم؟

خادمی: یکی از کارها.

زمانیان: با کدام پول پالایشگاه بزنیم؟

خادمی: مگر کشور پول ندارد برای یک پالایشگاهی با سه میلیارد دلار بزنند؟ ۱۰ درصد منابع دنیا را داریم.

زمانیان: آن کسی که ۱۰ درصد منابع دنیا را دارد، یک فعالیت اقتصادی انجام می‌دهد، شما می‌روید پالایشگاه می‌زنید، نتیجه پالایشگاه خوب است، من مخالف پالایشگاه زدن نیستم ولی وقتی این پالایشگاه را زدید، ان موقع نفتی که صادر می‌کنید باید تبدیل به بنزین و گازوئیل کنید، هزینه تولید بنزین و گازوئیل چند است؟ فکر می‌کنم دیگر زیر پنج تا شش هزار تومان هزینه تولید و انتقال یک لیتر نفت خام نیست. این را حدود پنج، شش هزار تومان حداقل هزینه می‌کنید و بعد می‌آیید گازوئیل را می‌فروشید ۳۰۰ تومان، ضررده است دیگر، کار نمی‌کند، منطق اقتصادی ندارد. بنزین را بفروشیم چقدر؟ ۱۵۰۰ تومان، سه تومان. من نمی‌خواهم بگویم این کار را یعنی بنزین یا گازوئیل را گران کنیم یا نکنیم، دارم یک منطق عرض می‌کنم. یک سیستمی درست می‌کنیم که اولاً صادرات نفت کشور محدود می‌شود، پالایشگاه که قرار است خوراک استفاده کند، همین طور که کار نمی‌کند، این نفتی که داریم صادر می‌کنیم؛ می‌شود بودجه کشور، حقوق کارمندان و زیرساخت کشور این را نباید دیگر صادر کنیم بدهیم در پالایشگاه.

خادمی: آمریکا ۱۰ تا ۱۲ میلیون تولید می‌کند، ۱۰ تا ۱۲ میلیون نفت هم وارد می‌کند، مگر نفت خام می‌فروشد؟ چرا نفت خام بفروشد؟ ما به جای نفت خام فراورده با قیمت‌های بالاتر...

زمانیان: عرض می‌کنم شما یک نهاد ضررده دارید ایجاد می‌کنید به اسم پالایشگاه.

خادمی: نه ضررده نیست.

زمانیان: ثانیاً محصولی را تولید می‌کند پالایشگاه خلیج فارس شما که اکثر تولید محصولش؛ بنزین و گازوئیل است با چند درصد ضرر برای کشور بنزین دارد فروخته می‌شود؟

خادمی: پس یعنی وقتی که این سال‌های گذشته که ما بنزین وارد می‌کردیم؛ از کشورهایی که می‌خریدیم، آنها ضرر می‌کردند؟

زمانیان: نه آنها ضرر نمی‌کردند، به خاطر این که آنها می‌فروختند ۷۰ سنت بنزین را، ما بنزین ۷۰ سنتی را می‌فروشیم ۱۵۰۰ تومان، ضرر می‌کنیم.

خادمی: شما یک جایی می‌فرمایید ما می‌خواهیم نگاه‌مان به قشر مستضعف باشد، بعد از آن طرف بیایید قیمت را...

زمانیان: در مورد قشر مستضعف صحبت نکردم، قطعاً ایده شما ایراد دارد.

خادمی: وقتی می‌فرمایید به کد ملی بدهید؛ یعنی همین.

زمانیان: این بحث را خواهش می‌کنم نشکنید، شما فرمودید بیایند پالایشگاه تولید کنند، گفتم پالایشگاه زدن در ایران؛ امروز ماشین تولید ضرر اقتصادی است و کسری بودجه. اشکال ندارد شما می‌فرمایید کار کند، باشد کار می‌کند فقط تبعاتش را بپذیریم. این که در مورد گازوئیل فرمودید، تفکیک وجود دارد، یارانه صنعت با یارانه رفاهی فرق می‌کند. یارانه‌ای که ما به کارخانه می‌دهیم در موضوع گازوئیل یارانه‌ای می‌دهیم، از سنخ یارانه صنعتی است، آن هم ایراد زیاد دارد، نمی‌خواهم واردش شوم، یارانه‌ای که به بنزین ماشین می‌دهیم، یارانه رفاهی است.

خادمی: من می‌خواهم خانه‌ام را جا به جا کنم، یک ماشین گازوئیلی می‌گیرم، آن گازوئیل استفاده می‌کند، یک نفر هم ۱۰ ماشین گازوئیلی دارد؛ ۱۰۰ اتوبوس دارد، بنابراین زیاد دارد مصرف می‌کند، چرا آن مصرف می‌کند، چرا به من نمی‌دهند؟

زمانیان: یارانه گازوئیل از سنخ یارانه صنعت است، یک بحث داریم در مورد آن می‌شود بحث کرد. فرمودید فرقش با گازوئیل چیست؟ یارانه بنزین؛ عمومش یارانه رفاهی است. یارانه رفاهی باید به فقرا برسد نه ثروتمندان. گازوئیل ماجرای دیگری دارد، حتماً سیستم گازوئیل ما هم ایراد دارد، اما این دو باهم قابل مقایسه نیست.

خادمی: نه، دو سوخت هستند. چون اصلش بالأخره فردا اگر با کمبود گازوئیل مواجه شدی می‌خواهی چه کار کنی؟ پالایشگاه که می‌گویی نمی‌خواهیم بزنیم؟ می‌خواهی چه کار کنی؟ گازوئیل را این دفعه باید بیایی سهمیه بندی کنی، سهمیه بندی کردی، بعد می‌گویی که یکی هست در کشور ۱۰ اتوبوس دارد، چرا به آن دارند می‌دهند.

زمانیان: انرژی استفاده مردم؛ بنزین است و سؤال اصلی‌مان بنزین است، عرض کردم.

خادمی: موضوع را اگر بخواهیم اساسی حل کنیم، اگر از نظر اقتصادی موضوع را می‌بینیم نه سیاسی، ما هیچ چیزمان قابل مقایسه با کشورهای دیگر نیست که بگوییم هزینه سوخت یا قیمت سوخت در آن کشورها مثلاً یک و دو دهم یورو است، چرا اینجا نیست، شما باید بروی حقوقت را ببینی، شما باید ببینی که در فرضاً لندن ۴۰۰ کیلومتر مترو دارد و هر جا بیایی بعد از سه دقیقه شما می‌رسی به یک ایستگاه، در تهران البته دستشان درد نکند، من دست کسانی که مترو زدند در تهران می‌بوسم، چون چیزی حدود ۳۰۰ کیلومتر ما مترو در تهران داریم، ولی در تهران آیا شما دسترسی همه محله‌ها به مترو وجود دارد؟ نیست. یعنی خیلی از محله‌های همین تهران الان شما دسترسی به مترو نداری. اگر مثل امکانات زیرساخت‌هایی مثل کشورهای اروپایی داشته باشی، شما چرا این قدر خودرو مردم بیاورند بیرون؟ از ناچاری است که مصرف بالا رفته است.

زمانیان: من می‌گویم ما یک یارانه‌ای داریم به اسم یارانه بنزین، درست است؟ این یارانه هم به خانوار می‌دهیم، اساساًَ یارانه برای فقیر است یا ثروتمند؟ این را شما بفرمایید.

خادمی: امیدواریم که آن قدر فقیر نباشد که یارانه، فجرانه و از این بحث‌ها بدهیم، کمیته امداد داشته باشیم. وقتی نگاهت فقط این باشد که فقیر، می‌رویم دنبال فقیر کردن مردم، ما کشوری نیستیم که فقیر داشته باشیم در این سطح، همین بی‌آرتی‌هایی که آمدند در ایران نمی‌دانم سوار شدید یا نه؟

زمانیان: بسیار زیاد.

خادمی: شما اصلاً برای کشورهای دیگر ساخته شدند که طرف وقتی که سوار شد برود روی صندلی آن بنشیند، نه برای تهرانی که وقتی سوار می‌شوند باید در راهرو هم کلی مردم بایستند، این اصلش این است. می‌گویم زیرساخت‌های اتوبوس‌هایت، منوریل داشته باشی، مترو داشته باشی، مردم چرا به دولت سوبسید می‌دهند؟

زمانیان: پس شما موافقید که اصلاً ما سوبسید ندهیم؟

خادمی: نه، مردم دارند می‌دهند، نه دولت. ما که حق انتخاب در خصوص خودرو نداریم، شما خودرو را که مجبوری بروی بخری، مجبوری بروی یک خودروی بی کیفیتی که اگر تصادف کرد خدای ناکرده فوت هم شاید کنی؛ ۷۰ درصدش است. پرمصرف است، آلوده کننده است. ما ۲۴ میلیون خودرو داریم، اگر خودروی خارجی با کیفیت وارد کشور شود، همین الان ۳۰ میلیون لیتر بنزین اضافه می‌آوریم، یعنی کافی است هر خودرویی بگوییم یک لیتر کاهش پیدا کند، بحث این است؛ باید زیرساخت‌ها را درست کنیم.

زمانیان: مشکل بحث شما می‌دانید چیست؟ مشکل بحث این است که شما اقتصادی بحث نمی‌کنید. ما همین الان این ۲۴ میلیون خودرو را عوض کنیم با خودروهای نو و ۳۰ میلیون لیتر بنزین تازه صادر هم کنیم و بعضاً بگوییم خودروی کم مصرف، البته این ۳۰۰ میلیارد دلار هزینه می‌خواهد کل اینها را عوض کردن، و من نمی‌دانم کدام کشوری این پول را دارد.

خادمی: همه کشورها ماشین هایش با کیفیت است. کره و ترکیه مگر ماشین با کیفیت ندارد؟

زمانیان: من در مورد یک فرایند ۷۰ ساله صحبت نمی‌کنم، من در مورد امروز صحبت می‌کنم، می‌گویم وقتی پیشنهاد می‌دهیم بدانیم این پیشنهاد ۳۰۰ میلیارد هزینه اش است. بله ما اگر ۳۰۰ میلیارد دلار داشتیم همه خودروها را عوض می‌کردیم، مردم بنز سوار می‌شدند، بنزین‌شان هم مثل آلمان بود، عالی هم بود، من هم حرفی نداشتم. الان در وضع موجودیم. یک سؤال بپرسم؛ آیا ما یارانه بنزین بدهیم یا ندهیم؟ بله یا خیر؟ بنزین یارانه‌ای بدهیم یا ندهیم؟

خادمی: بنزین یارانه‌ای به دلیل این که این کالا مال این کشور و مملکت است .

زمانیان: بدهیم یا ندهیم؟

خادمی: می‌گویم بدهیم به دلایلش.

زمانیان: من اصلاً به دلایلش کار ندارم، چون موافق شما هستم، حالا سؤال این است که این یارانه که داریم می‌دهیم، این یارانه حق همه است یا حق ثروتمندان است؟ جوابش یک کلمه است.

خادمی: سیاسی پوپولیستی؛ حق همه است، ولی حق همه است، شما می‌آیی می‌گویی حق همه است بنابراین آن که می‌گوییم سه خودرو دارد از آنها می‌گیریم به مردم می‌دهیم ۱۵ تا ۲۰ لیتر هر چه می‌دهیم، اولاً این کار غلط، شما آن موقع کی می‌توانی این ۱۵ تا ۲۰ لیتر را از مردم پس بگیری؟

زمانیان: پس شما می‌گویی نقداً به ثروتمندها بدهیم؟

خادمی: نه، هر سال دارد اضافه می‌شود.

زمانیان: اصلاً در مورد نقدش صحبت نمی‌کنم، من در مورد اول منطقش صحبت می‌کنم، من متوجه می‌شوم منطق شما این است که آیا از این بحث دارید نتیجه می‌گیرید؛ پس یارانه سوخت را به ثروتمندها بدهیم؟

خادمی: نه این نیست.

زمانیان: اگر نه است، پس به همه بدهیم یا به فقرا بدهیم؟ یعنی یک سه گانه است، ما امروز داریم به ثروتمندها می‌دهیم. دو رقیب برای این وجود دارد؛ یا به همه بدهیم یا به فقرا.

خادمی: این غلط است که می‌گوییم داریم به ثروتمندها می‌دهیم؛ چون دو ماشین، سه ماشین دارند، شما الان بنزین را برای ثروتمندها کن پنج دلار، برای آنها مهم نیست.

زمانیان: من اصلاً نگفتم که چقدر کنیم، داریم در مورد یک منطقی بحث می‌کنیم.

خادمی: اصلاً شما بنزین به آنهایی که دو خودرو دارند نده، بده به آنهایی که بدون خودرو هستند. آنها که خودرو دارند مگر حاکمیت، دولت و منابع را گرفته دست، این دولت امکانات این کشور را دست گرفته که به بهترین شکل مردم را به رفاه، آسایش و آرامش برساند. شما می‌گویید همان که دو خودرو دارد، بالأخره باید بنزینش را در ایران بزند، وقتی که بنزین فرضاً کم آورد باید برود بخرد، وقتی به او نمی‌دهید، می‌دهید دست کس دیگر، باید از آن بخرد، همین افزایش نرخی ایجاد می‌کند که آن افزایش نرخ در محصولات مصرفی؛ نخود، لوبیا، گوشت و برنج برای همان که ۱۰ ماشین دارد اثری ندارد ولی باز آن ۱۷ لیتر به او دادیم، در برابرش می‌دهیم.

زمانیان: قدیم‌ها یک منطقی بود؛ می‌گفتند از گرسنه بگیر بده به سیر، این منطق این است دیگر، منطق حرف شما واضح است. می‌گوییم طرف شش ماشین دارد، ماشین‌های شاسی بلند هم دارد، پولدار هم هست، من هم قبول دارم که بخشی از فقرا هم ماشین دارند، ولی به شکل متوسط خودرو عموماً در دست ثروتمندان است. شما می‌گویید اشکال ندارد بنزین را داریم ۷۰ سنت وارد می‌کنیم، ۷۰ سنت را بردار برو شما بده مثلاً پنج سنت.

خادمی: چرا وارد می‌کنیم؟ گیر این است دیگر؟

زمانیان: ما داریم بنزین را ۷۰ سنت وارد می‌کنیم.

خادمی: فرض است.

زمانیان: بعد می‌دهیم به پنج سنت. فرض نیست، یک واقعیت است. بعد پنج سنت می‌دهیم به افرادی که به شکل متوسط می‌شوند قشر پولدار جامعه. این مابه‌التفاوت از کجا می‌آید؟ این سؤال است دیگر؛ این مابه‌التفاوت از کجا می‌آید؟ حتی آن بخشی هم که وارد نمی‌کنیم، قیمت بنزین این پولی که می‌گیریم که هزینه تمام شده اش هم نیست که، یعنی هزینه تمام شده بنزین در داخلی هم بیشتر از آن چیزی است که می‌گیریم. این مابه‌التفاوت از کجا می‌آید؟ این را یا داریم چاپ پول می‌کنیم، تورم ایجاد می‌کنیم. تورم؛ تسمه از گُرده چه کسی می‌کشد؟ فقیر. آن ثروتمند که خیلی آسیبی از تورم نمی‌بیند. ۲- یا این که می‌آییم منابع کارهایی که الان می‌کنیم، محدودیت بودجه عمرانی می‌گذاریم، به روستاها دیگر جاده نمی‌کشیم، بیمارستان ایجاد نمی‌کنیم، وام ازدواج مردم را می‌زنیم و به فقیر می‌گوییم این پولدار و ثروتمند که داریم ۷۰ سنت برای او وارد می‌کنیم می‌دهیم پنج سنت از جیب تو در می‌آوریم، راضی به همین باش، اگر خدای ناکرده اگر بخواهیم این منطق را به هم بزنیم یک بلایی به سرت می‌آید، یک طوری می‌شود که تو بدتر آسیب می‌بینی، پس فعلاً راضی باش به همین که حقت تضییع شود. این خیلی به نظرم منطق شفافی است؛ و بعد شما می‌فرمایید ما نیاییم یک کاری کنیم که یک حقی ایجاد کنیم، ندهیم. آن حق ایجاد شده، رفته. آن حق امروز برای پنج دهک ثروتمند جامعه ایجاد شده دارند از آن استفاده می‌کنند و شما هم هیچ ایده‌ای ندارید که آن حق را چطور بگیریم. ما یک منطق واضح داریم، می‌گوییم حداقل اگر یک حق مکتسبه‌ای است؛ این را به همه بدهیم، اگر بنزین پنج هزار تومانی را می‌خواهیم هزار تومان تا هزار و ۵۰۰ تومان، بیاییم به همه بدهیم، بگذارید همه منتفع این شوند، چه منطقی است که فقط به ثروتمند می‌دهیم. اگر شما این جا به من می‌گفتی من معتقدم همه باید بگیریم، بنزین باید برای همه چه می‌دانم بشود به قیمت آزاد، بشود به قیمت فوب، من به منطق شما هیچ ایرادی نداشتم، می‌گفتم منطق سازگاری است، اما با توضیح منصفانه‌اش مشکل دارید؛ شیوه غلطی است، در نتیجه این یارانه را بیاییم به ثروتمندها بدهیم. این منطق غلطی است.

خادمی: اولاً این نیست اصلاً. ما طبق برنامه، تا ۱۴۰۴ قرار بود خودکفا شویم، ما بایستی بنزین صادر کنیم. شما می‌آیید می‌گویید همین بحث‌هایی که ما به پلن‌ها و برنامه‌ها عمل نمی‌کنیم، برنامه‌های درازمدت که می‌تواند سرنوشت این کشور را به یک جایگاه‌های خوبی برساند عمل نمی‌کنیم، می‌گوییم کاری نکردیم، فوری بیاییم تصمیم بگیریم، تصمیم هم این است به مردم بگوییم، الان دیدم قبل از این که بیایم در اینستا به من داشتند پیام می‌دادند شما که حزب اللهی و طرفدار مستضعفین هستید چرا می‌گویید به عنوان مخالف می‌روی صحبت؟ این طور نیست، شما الآن چقدر حقوق می‌گیری؟ شما حقوق‌تان بشود با آن کسی که آلمان می‌گیرد، بنزین را کنند پنج دلار در ایران.

زمانیان: من نگفتم، من چه کار دارم بنزین چند باشد. من می‌گویم شما یک بنزین یارانه‌ای داری می‌دهید، چرا دارید یک طوری می‌دهید که بیشتر به ثروتمند برسد؟ به همه بدهید. اصلاً چه کار به بنزین ۱۰ هزار تومانی و پنج هزار تومانی؟

خادمی: بحث یارانه که می‌کنیم؛ یعنی قیمت بنزین. این خود خیلی واضح است. پس چرا می‌گوییم؟ ما اگر یارانه‌ای نبود بنزین، به قیمت جهانی بنزین را در ایران عرضه می‌کردیم که دیگر بحث‌مان یارانه نبود، هر کس برود یک و دو دهم دلار بخرد بنزین را.

زمانیان: این کار را که نکردیم و نمی‌خواهیم کنیم، درست است؟ شما که طرفدار این ایده نیستید؟

خادمی: این کار را نمی‌توانیم کنیم به دلیل این که معلم فوق لیسانس که الان استخدام شود؛ هشت میلیون می‌گیرد. هشت میلیون می‌شود چند دلار؟

زمانیان: در نتیجه بیاییم یارانه را به ثروتمندها بدهیم؟

خادمی: نه، این طور نیست.

زمانیان: این منطق؛ همین است، شما دارید طفره می‌روید. من می‌گویم کارگر ایران فقیر است، باشد، این نفت مگر مال مردم نیست؟ مال انفال است، به هر حال قرار است برای مردم استفاده شود، من می‌گویم بیاییم یک کاری کنیم، این را به فقیر بدهیم، همان که می‌گویی دلاری حقوق نمی‌گیرد و درآمدش دلاری نیست این را به او بدهیم، بعد شاید یک زیرساختی ایجاد کردیم که خیلی هم کار راحتی است، این بتواند این سهمیه کدهای بنزین و سوخت را صادر کند. دلاری درآمد داشته باشد، چرا نفت و گاز و بنزین مردم نشود درآمد دلاری برود جیب مردم؟

خادمی: موضوع را ساده می‌بینی، شما فکر می‌کنی الان به هر ایرانی که فکر می‌کنی مستضعف است ۱۵ لیتر بنزین بدهند، مشکلش حل می‌شود؟ نه مشکلش را چند برابر می‌کنی، به دلیل این که در قیمت‌های دیگر تأثیر می‌گذارد، اگر ماهی ۱۰۰ هزار تومان گیرش می‌آید، ماهی ۵۰۰ هزار تومان یعنی ۴۰۰ هزار تومان دیگر باید بگذارد روی آن. این منطق نیست. من می‌گویم بیا ناوگان اتوبوسرانی‌ات را درست کن. این خودروها را که آلوده کننده هستند، پرمصرف هستند، به محیط زیست لطمه می‌زنند،من به جای شهردار بودم اینها را نمی‌گذاشتم بیاید در سطح شهر. شما همین بی‌آرتی‌ها نگاه کنید ، شما یک خانمی بخواهد سوار شود راننده اعصابش خرد می‌شود، بنابراین شما بیایید همین نگاه‌های کوتاه مدت نکردن باعث می‌شود که همین الان میادین مشترکت هم عربستان دارد می‌برد. می‌گویید اشکال ندارد. الآن فرزاد A ات عربستان دارد بیشتر می‌برد، فرزاد B عربستان بیشتر می‌برد. فروزان عربستان دارد ۵۰۰ هزار بشکه می‌برد، در برابر ۳۰ هزار بشکه.

زمانیان: می‌دانید چرا عربستان بیشتر می‌برد؟ دلیلش را عرض می‌کنم به شما. از این چه نتیجه‌ای می‌خواهید بگیرید؟ عربستان دارد حق ما را می‌گیرد، پس بنابراین بیایید یارانه را بدهیم به ثروتمندها.

خادمی: من می‌گویم از منابع آن مردم، ما اگر به نحو عالی استفاده کنیم، آن قدر مردم فقیر نیستند .

زمانیان: خیلی خوب است، من دارم می‌گویم کدام منابع؟ شما که بنزین، گازوئیل، گاز و برق را داری به مردم با ضرر می‌فروشید.

خادمی: من می‌گویم آن موقع به معلمت می‌دهی دوهزار دلار، سه هزار دلار، بنزینت را بکن قیمت جهانی.

زمانیان: خوب است این، خیلی عالی است، راهکار شما برای این چیست؟

خادمی: میادینت را توسعه بدهید، پالایشگاه بزنید، اشتغال ایجاد کنید.

زمانیان: کدام بخش خصوصی حاضر است یک ریال روی پالایشگاه سرمایه گذاری کند؟

خادمی: بخش خصوصی.

زمانیان: چرا باید این کار را کند؟

خادمی: همه حاضرند.

زمانیان: نتیجه اش می‌دانید چیست؟ باید پالایشگاه بزنید، یک کالایی تولید کنید که قیمتش ۱۰ تا ۲۰ هزار تومان است، بفروشید ۱۵۰۰ تومان، کسی این کار را نمی‌کند. چرا کسی نیروگاه نمی‌زند؟ یا باید خساراتش را دولت دهد، نه کسی در کشور نیروگاه می‌زند، نه بخش خصوصی می‌آید به عنوان منطق اقتصادی پالایشگاه می‌زند، نه انرژی تجدیدپذیر در کشور توسعه پیدا می‌کند، چرا؟ چون شما می‌گویید همه اینها را که تولید کردید اینها را چند دهک پرمصرف وضع خوب در کشور هستند، کل کشور باید انرژی اش باید ارزان در اختیار اینها قرار بگیرد، اگر می‌خواهید نیروگاه بزنید باید ضرر کنید، یا این که منِ دولت باید بیشتر با چاپ پول بگیرم ضرر تو را بدهم، همین است.

خادمی: در بحث برق هم که ما به برنامه‌هایمان عمل نکردیم طبق برنامه توسعه .

زمانیان: من نمی‌دانم آن چه برنامه‌ای است که سال‌های سال است قرار است انجام دهیم و به آن عمل نمی‌شود؟

خادمی: شما ناکارآمدی را می‌خواهید هزینه اش را مردم بدهد؟

زمانیان: من نمی‌گویم هزینه اش را مردم بدهند. من می‌گویم ناکارامدی است، اگر قرار است آن ناکارامدی توزیع شود، بیایید به همه بدهید.

خادمی: به قول چه کسی بود که گفت بگذار منعقد شود، عرض کنم طبق برنامه توسعه، ما باید سالی پنج هزار مگاوات برق تولید کنیم، نمی‌دانم سن شما می‌خورد یا نه، تقریباً ۲۵ تا ۳۰ سال پیش یک خاموشی بسیار زیادی در همین تهران چندین ساعته داشتیم، نمی‌دانم یادتان هست یا نه، طبق برنامه، قرار بر این شد که ما سالی پنج هزار مگاوات برق تولید کنیم که تا مشکل رفع شود ، ما این پنج هزار مگاوات را فقط تا سال ۱۳۸۹ طبق برنامه عمل کردیم، خوشبختانه مشکل قطعی برق در کشور حل شد، بنابراین ما بیاییم به جای چیزهایی که می‌فرمایید، همه دوست داریم، ما خودمان از قشر بالأخره نمی‌گویم فقیرم، بالأخره از منطقه‌ای هستم که خیلی فقیر دارد، در منطقه‌ای هستیم که اصلاً کار و اشتغالی وجود ندارد، شما بیا برو یک کارخانه تولیدی در مناطق بزن، اشتغال ایجاد شود، تولید همان طور که مقام معظم رهبری فرمود؛ تولید با کیفیت. تولید را صادر کنید و پول در بیاورید.

سؤال: آقای زمانیان آقای خادمی چند تا نکته را مطرح کردند در خصوص اینکه عقلانی نیست که ما بیاییم به همه یارانه بپردازیم، ممکن است که تورمی داشته باشد برای سایر کالاها و به همان قشر ضعیف و مستضعفی که داریم به آن اشاره می کنیم فشار بیاید، پاسخ شما چیست؟

زمانیان: این تورم قاعدتاً‌ از جایی قرار باشد ایجاد بشود بیشتر جاهایی مثل حمل و نقل عمومی و موضوعاتی مثل این است دیگر، کسی در مورد این که صحبت نکرده این طرح هم که مطرح شد اساساً‌ حمل و نقل عمومی از آن استثناء بود، در مورد بنزینی داریم صحبت می کنیم که افراد در واقع در مصارف شخصی دارند استفاده می کنند، ماجرا خیلی ساده است چرا تورم داریم؟ چرا پول نداریم؟ چرا آن چیزهای خوبی که شما می گویید هیچ وقت اتفاق نمی افتد، ما برویم اشتغال ایجاد کنیم، اصلاً‌ کسی به آن کاری ندارد، شما بروید تا می توانید اشتغال ایجاد کنید ،کارخانه بسازیم همه آن ها عالی ، در مورد بنزین صحبت کنیم این واقعیت را نمی توانید انکار کنید، اینکه حالا بعضی نظرات هم گفته شد کارشناسان هم می گویند، می آیند تفاوت قیمت بنزین نمی دانم داخلی و خارجی را حساب می کنند، این یک واقعیت است شما دارید میلیارد دلاری پول می دهید، بنزین وارد می کنید این یک واقعیت است من در مورد یک تحلیل نظری صحبت نمی کنم من که خودم اعتقادم بر این است همین افرادی که به اسم دلاری، ریالی مابه التفاوت دلاری ریالی در واقع وضع موجود را دارند به آن دامن می زنند بزرگترین مدافعین کپیتالیسم و سرمایه داری و در واقع غارت منابع فقراء به نفع ثروتمندان هستند، منطقش خیلی واضح است من نمی دانم چرا این منطقه در واقع قابل گفتگو نیست، چرا خیلی انگار روی زمین نمی آید، چرا شما دارید یک ثروت مشترک جامعه را که نفت ملی ماست یا آن در واقع دلاری است یا آن ثروتی است که دارید با آن واردات سوخت انجام می دهید را به نحوی توزیع می کنید، که این یارانه به ثروتمندها برسد این یک سؤال است، بعد هم ما هر وقت می گوییم، می گویید اصلاً‌ در مورد آن صحبت نکنیدا خدای نکرده اگر بخواهد آن فقیر را از این بهره مند بشود یک تورم هایی ایجاد می شود ، البته در مورد آن تاکسی، در مورد آن وانت در مورد آن اقشاری که به هر حال لزوماً‌ اقشار ثروتمند هم نیستند و مسافرکشی می کنند و اینها، اینها بحث های استثنائی که می شود جدایش کرد و در مورد آن حرف زد، من دارم در مورد یک منطق صحبت می کنم یک نفر به ما توضیح بدهد این منطق وضع فعلی بر اساس چه پشتوانه ی نظری است که جمهوری اسلامی امروز دارد بیشترین حمایت خودش را از مرفه ترین قشر انجام می دهد و همیشه هم در واقع کاری می کنیم در گفته هایمان که فقیرها را از اصلاح این بترسانیم، یک موقع می گفتند قیمت را اصلاح کنید پولش را بدهید به فقرا، گفتند نه آقا ،اینکه خیلی کار خطرناکی است فلان است یک موقع می گفتند قیمت را اصلاح کنید با آن زیرساخت بسازید، گفتند آقا اصلاً‌ در مورد قیمت صحبت نکنید، ما کاری با آن نداریم می گوییم لااقل بیا به همه بدهید، همه را بهره مند کنید، چرا با این منطق مخالفید؟! من خواهشم این است که آقای خادمی فقط بحث را به یک جاهای دیگری مثل اینکه ما باید برویم صنعت بسازیم و کارخانه بسازیم. من در مورد ریشه و برگ می گویم آن کار را انجام بدهیم ،درست است شما بگویید زیرساخت بسازیم، جاده بسازیم، سؤال این است همه ی اینها را ساختیم، خیلی هم عالی، مردم هم میلیاردر شدند خیلی هم عالی، در مورد بنزین راهکار شما چی هست؟

خادمی: اگر آن موقع بنزین و کردیم قیمت جهانی، پس اجازه بدهید من صحبتم را بکنم شما فرمودید بنزین.

زمانیان: پس قائلید که بنزین الآن یارانه ای است.

خادمی: معلوم است بله، بنزین ما مرغوب ترین بنزین است ، ولی من می گویم، ارزان ترین بنزین برای کسانی که کمترین حقوق را در مقایسه با دنیا می گیرند.

زمانیان: شما می دانید بنزین را به به چه کسی می دهید؟ این مدل شما بنزین را به آنها نمی دهید، ای کاش به آنها می دادید ما همیشه مدلمون همین است به اسم فقراء، ما می گوییم مردم ما فقیرند.

خادمی: کاش همه ثروتمند بشوند.

زمانیان: من می گویم مامی خواهیم مردم را دلاری بگیر بکنیم، دیگر این همه نفت و گاز مگر نداریم، بیاییم اجازه بدهیم آن فقرا از این بهره مند بشوند برای آن فقیر بستری ایجاد کنیم که آن سهمی که از این منافع ملی را دارد صادر بشود دلارش را بدهیم، این چه منطقی است که به اسم ریالی بگیر همین الآن منابع کشور را می دهیم به دلاری بگیران.

خادمی: کشور ما هیچ موقع توسعه پیدا نمی کند تا این نگاه است، که هر کسی دو خودرو داشت به عنوان آدم های ثروتمند هستند .

زمانیان: من پای آنان را می بوسم خیلی عالی است.

خادمی: آن کسی که 5 تا خودرو دارد بنظرتان چند لیتر بنزین مصرف می کند؟

زمانیان: مثلاً ۵۰۰ لیتر.

خادمی: ۵۰۰ لیتر، به نظر شما یک و دو دهم دلار برای آن اصلاً هزینه ای است؟

زمانیان: نه برای او هزینه ای نیست.

خادمی: برای او هزینه ای نیست.

خادمی: شما در کیش این را اجرا کردید ناموفق بود.

زمانیان: ناموفق ترین پروژه دلیلش چی بود؟ عامل ناموفقیتش را بفرمایید؟

خادمی: نمی دانستند به کی بفروشند، چه جور بفروشند؟

زمانیان: دولت وظیفه در تأمین بنزین من دارد اما نه اینکه از فقراء بگیرد به من بدهد.

زمانیان: من باید موافق این باشم که نفت خام را ارزان تر بدهیم آخه من چه کار به نفت خام دارم.

خادمی: نفت خام است که بنزینت را تولید می کند .

زمانیان: من صادقانه نظرم را بگویم شما دارید در مورد یک حرف های خیلی خوب کلی صحبت می کنید و به اسم اینکه این حرف ها حرف های شماست که البته آن حرف ها، صحت های من هم هست و حرف های همه عالم هم هست، تولید کنیم همه خوب است باید هم انجام بشود بعد نتیجه می گیرید پس ببینید حرف شما درست است و حرف من غلط است مگر من با آن بخش هایی از حرف های شما مشکلی دارم؟

ادمی: آقای دکتر من اصلاً‌ نمی خواهم بگویم حرف شما درست است یا حرف من، اصلاً ما برای چی، نه ما کی هستیم که حالا حرف مان درست باشد یا غلط نگران آن باشیم.

زمانیان: من یک نکته عرض بکنم در مورد طرح کیش فرمودند طرح کیش یک نمونه اش، در مورد طرح کیش فرمودند طرح کیش ببینید من مسئله ام همین است، طرح کیش یک طرحی بود که به شکل آزمایشی در مورد همین مسئله انجام شد ۵ ماه اجرا شد یک طرح کاملاً‌ موفق بود برخلاف اینکه می آیند و می گویند، اسفند ۱۴۰۰ شروع شد تابستان ۱۴۰۱ تمام شد این طرح یک طرح آزمایشی بود که ببینیم اینکه می گویند که واقعاً یک چنین طرحی راه بیفتد مردم دچار تشویش می شوند ،میگویم که کیش چرا ناموفق بود، طرح باز توزیع بنزین در کیش دو تا مؤلفه داشت ۱ـ سوخت را ما به افراد تخصیص بدهیم و به تبع برای استفاده اش این روی کارت بانکی افراد در واقع ظاهر بشود یعنی در شبکه ی بانکی در واقع رسوب کند، ۲ ـ سامانه ی مبادله ای شکل بگیرد که آدم ها با آن مبادله کنند یعنی من می خواهم بنزینم را به یک نفر دیگری بفروشم یا در واقع مبادله بکنم.

خادمی: کدام کشوری این کار را می کند؟

زمانیان: کیش موفق بوده یا نبوده، هر دو مؤلفه به شکل با موفقیت صد درصد انجام شد، در روی کارت بانکی ۸۰ میلیون ایرانی نه فقط مردم کیش ۸۰ میلیون ایرانی ایجاد شده و سامانه ی مبادله ای ایجاد شد، روی سایت بنزین من، آن موقع سام سایتی بود با یو.اس.اس.تی هم کار می کرد چند تا در واقع درگاه داشت تعداد هزاران مبادله هم بین افراد انجام شد بدون یک خطا بدون یک مشکل.

خادمی: پس چرا متوقف شد؟

زمانیان: در واقع افرادی بودند با دیدگاه شما، بعد از اینکه طرح تمام شد گفتند، اصلاً حرف این چیزها را نزنید، ادامه ندهید، آقای رئیس جمهور هم منتظریم که تصمیم بگیرد طرح کیش به اهداف خودش رسید، گزارش هایش هم داده شده، کاملاً هم موفق کار کرد، حالا سؤال این است که دولت، من و شما باید بنشینیم ببینیم آیا مدل ادامه پیدا بکند یا نکند، این چه تحلیلی است.

سؤال: الآن بحث دقیقمان این است که الآن ما یارانه بنزینی را داریم پرداخت می کنیم، به قول آقای زمانیان داریم به اقشاری می دهیم که خودروی بیشتری دارند، حالا بسته به ثروتشان خودروی بیشتری دارند، به آنها داریم یارانه ی بیشتری اختصاص می دهیم، آقای زمانیان و بحثمان این است که ما این یارانه را به همه به طور مساوی تقسیم بکنیم، به همه افراد جامه یا بدهیم یا فقط ب آنهایی که ماشین دارند شما مخالفید؟

خادمی: کسی که ماشین می گیرد درست است که ثروتمند است، در این کشور ثروتمند شده است، نظام ما قبول دارد ثروتمند است نظام هم افراد کارآفرین ثروتمند را قبول دارد، چون اشتغال هم ایجاد می کند، پس بنابراین ما به آنها یک برچسبی نزنیم. من می گویم دو اشکال دارد یکی اینکه مصرف را ما بالا می بریم و حتماً‌ باید بنزین وارد بکنیم، چون ما الآن در پیک خودروهایمان که می آیند بیرون ۱۵ میلیون است یک مصرف محدودی دارد ولی اگر آن کار را بکنیم ، دو برابر سه برابر این موضوع و باید یک طوری مصرف بشود بالاخره دولت داده است باید مصرف بشود ، بعد کسی که سه تا خودرو دارد اگر با کمبود بنزین مواجه شد باید چه کار بکند باید بماند، و دولت می گوید که من که دادم.

مجری: بحث ما راجع به بنزین یارانه ای است ما که بنزین آزاد داریم درست است ما بحثمان این است که ما بنزین یارانه ای را به خودرودار بدهیم؟خادمی: بنزین آزادت هم تا ۱۰۰ لیتر داده می شود بعدآن اگر بخواهید بگیرید، باید بروید نمی دانم با کارت جایگاهدارها بشود ،ما وارد یک سیکل های معیوبی می شود ، همین است دیگر من مخالفم نه به این دلیل، که قشری اگر ندهیم قشر آسیب پذیر ضربه می بیند من به این دلیل که اگر این را دادیم یک مشکل اساسی برای دولت ها و نظام ایجاد می کنیم ،ی ک مشکل اساسی برای همان قشر آسیب پذیر درست می کنیم که این باعث افزایش مواد مصرفی روزانه ای می شود چون من قشر آسیب پذیر هستم، وقتی که بنزینم را گرفتم دیگر با هزار و ۵۰۰ تومان نمی فروشمش می روم می گویم آقا هر چی دلم خواست ۵ هزار تومان این 5 هزار تومان وقتی فروختمش اثرش در راننده تاکسی می گذارد، اثرش را در نخود می گذارد در لوبیا می گذارد خودش باید برسد بنابراین این یک کار غلطی است.

سوال : به جای این سه دلیل، دلیل دیگری هم بود که فرمودید مصرف افزایش پیدا می کند، آن کسی که خودروی بیشتری دارد به آن بنزین تخصیص پیدا نمی کند بعد تورم ایجاد می شود؟

خادمی: و بعد می شود مثل یارانه به جای اینکه ما برویم مردم را توانمندسازی بکنیم می گوییم یک بخور نمیری به آنان بدهیم، بنابراین یک کارتی هم به آنان دادیم این دفعه باید بیایند در صف، حالا یک کارتی بگیرند بنابراین نمی رویم به سمت توانمندسازی، ارتقاء، توسعه، ثروت کشور می آییم در جهت فقیرسازی، وقتی فقیرسازی می کنیم ، یک محدود می کنیم ما نباید محدود بکنیم شما در کشورهای دیگر سبد انرژی شما در کشورهای دیگر مگر حتماً می روند بنزین می زنند خودروی گازوئیلی می گیرند می روند گازوئیل می زنند می روند گاز می زنند، ما سبد انرژیمان هم معدود است این جوری غلط است که ما بگوییم در داخل ایران سوخت بیشتر از بقیه کشورهاست، اصلاً این جور نیست چون در کشورهای دیگر تنوع دارند در مصرف، ما فقط می رویم بنزینش را می گیریم می گوییم زیاد است ولی نمی آییم ببینیم که سبد دیگری که استفاده می کنند شما هند ۱ میلیارد و ۵۰۰ میلیون لیتر بالاخره گاز که استفاده نمی کند حالا ما می گوییم گاز خانه می رود برق استفاده می کند شما برق را تولید بکن گاز استفاده نکنند .

سوال : آقای زمانیان چند تا نکته گفتند یکی مصرف بالا و دیگری تأمین بنزین برای افرادی که خودروی بیشتری دارند؟

زمانیان: مصرف بالاتر، چرا باید افزایش بیشتری پیدا کند من می گویم همین بنزین هر چقدر هست که دارید الآن به خودرودارها می دهید، همان را به همه بدهید شاید مصرف بالاتر برود.

خادم: شما به هر شخص یا سرپرست خانوار یک مقدار فیکسی دارید می دهید، این بیش از آن مقداری است که خودروها در پیک مصرفشان دارند مصرف می کنند.

زمانیان: شما دارید برای خودرو ۶۰ لیتر می دهید مثلاً بیا برای خانوار به هر فرد ۲۰ لیتر بدهید، به هر فرد ۱۵ لیتر بدهید همین را بدهید، پس مصرف که اضافه نمی شود نکته ی دوم می فرمایید، آن شخصی که کمتر به خودرویش دادید ، آن می رود از آن کسی که به او بنزین دادید خرید می کند ، در کیش خوشبختانه سامانه اش پیاده شده یک سامانه ای خیلی در واقع روان از لحاظ فنی که همه ی افراد حتی یک فرد بی سواد هم حتی فردی که اصلاً دسترسی به این در واقع تکنولوژی ها هم ندارد تمدید شده بود که بتواند در واقع بنزین مازاد و غیرقابل استفاده اش را بفروشد و افراد هم بدون دردسر بتوانند بخرند پس برای کسی هم در واقع مسئله ای نیست که از کجا بخرد. نکته ی سومی که فرمودند این نکته خیلی مهم است اصلاً‌ مسئله ی ما همین جاست من واقعاً ابتدا به ساکن لزوماً‌ طرفدار این نیستم که حتماً باید بنزین مساوی بین همه افراد تقسیم شود، این پیشنهادها نتیجه ی این وضع موجودی است که ما در آن گرفتار شدیم وگرنه ما اگر یک مسیر دیگری رفته بودیم اصلاً قرار نبود بنشینیم از این فکرها و از این راهکارها بکنیم ، ما داریم این اقشار خودرودار را که در واقع یک حق طبیعی شان است داریم در واقع با یک لحن بدی خطاب می کنیم منطق من این است ولی اینها به هر حال ثروتمندتر از بقیه اند اینها قشر ثروتمند جامعه اند، همه ی بحث ما سر همین نکته است ایشان می فرمایند اگر بنزین هزار و ۵۰۰ تومانی دادی به آن آدمی که ماشین ندارد آن فقیره، آن گرفتاره او ممکن است بیاید این را گران تر به آن کسی که ماشین دارد بفروشد مثلاً‌ آن هم بگوید ببین من هم به تو ۳ هزار تومانی می فروشم، چه جوری است که در جایگاه بنزین ۳ هزار تومانی می زنید من هم به تو 3 تومانی می فروشم این است دیگر، این می دانید مثل چی هست؟ مثل این است که بگوییم که بیاییم الآن به کارگرها بگوییم؛ کارگرها که دارید کار می کنید اگر حقوق شما سر سال زیاد بشود این کسانی که کارفرمای شما هستند اینهایی که پول دارند این برج سازها، این خانه ساز ها، این بساز بفروش ها اگر حقوق شمای کارگر زیاد بشود اینها می برند روی بقیه چیزها تورم می شود، به کارگر هم باید بگوییم ببین حواست باشد اگر ساعت کاری ات زیاد بشود حقوقت زیاد بشود اگر حقوق کارگری زیاد بشود این ثروت ها 5 برابر از خودت پسش می گیرند .

خادمی: شما بروید پالایشگاه که ۳۰ درصد مازوت دارند تولید می کنند آنها را ارتقاء بدهید که کیفیت بنزین بالا برود.

زمانیان: مگر ما گفتیم بنزین ندهیم به کسانی که ماشین دارند مگر ما در مورد این گفتیم که اینها حقشان نیست که از بنزین استفاده کنند من می گویم یارانه عادلانه توزیع کنیم.

خادمی: من حداقل اقتصاد و انرژی را می دانم من کارم انرژی است من از این فرآیندی که دارم صحبت می کنم از اِ اکتشافش تا حفاری اش تا تولیدش و بعد از تولید به فرآورده ،‌ من می گویم و ده بار در مجلس دهم این بحث ها شد قبل و بعدش هم شد این جوری نیست در کمیسیون های مختلف من این را فته ام ، این به نفع قشر آسیب پذیر نیست، برای قشر آسیب پذیر اشتغال ایجاد کنید، ثروتشان بیشتر بشود، درآمدشان برود بالا بنزین را بعد آزاد کنید.