۱۰ نشانه افرادی که فقط ادای باهوش‌ ها را درمی‌آورند

مرز باریکی بین باهوش به نظر رسیدن و واقعاً باهوش بودن وجود دارد و برخی رفتار‌ها به وضوح این تفاوت را نشان می‌دهند.

به گزارش بانک اول ،اغلب، افراد وانمود می‌کنند باهوش هستند و کمبود هوش خود را با کلمات بزرگ و اصطلاحات پیچیده پنهان می‌کنند. به نقل از پرسنال برندینگ بلاگ، نشانه‌های ظریفی وجود دارد که تفاوت یک فرد باهوش و شخصی که تنها وانمود می‌کند باهوش است را نشان می‌دهند.

 هوش واقعی تنها در مورد دانش نیست، بلکه شامل تفکر انتقادی، هوش هیجانی و توانایی به کارگیری دانش در موقعیت‌های زندگی واقعی می‌شود. این ۱۰ نشانه فردی را که به اندازه‌ای که می‌خواهد به نظر برسد، باهوش نیست را به نشان می‌دهد.

۱) عدم کنجکاوی

هوش تنها حول دانشی که فرد دارد نمی‌چرخد، بلکه تمایل فرد برای یادگیری بیشتر را نیز نشان می‌دهد. یکی از نشانه‌های قطعی هوش، کنجکاوی است. تشنگی برای دانش و انگیزه برای یادگیری چیز‌های جدید. با این حال، مدعیان اغلب فاقد این ویژگی هستند. این افراد ایده‌ها و مفاهیم یکسانی را تکرار می‌کنند و به ندرت به سراغ یاد گرفتن چیز‌های جدید می‌روند. آنها تمایل دارند به چیز‌هایی که می‌دانند بچسبند، به جای اینکه از مرز‌ها عبور کنند و افکار جدید را بررسی کنند. برعکس، افراد باهوش دائما در حال یادگیری هستند. آنها سوال می‌پرسند، به دنبال پاسخ هستند و وقتی چیزی را نمی‌دانند از اعتراف به آن هراسی ندارند.

۲) اشتباهات خود را نمی‌پذیرند

یکی دیگر از نشانه‌های واضح که می‌گوید ممکن است کسی آنقدر که وانمود می‌کند باهوش نباشد، ناتوانی او در اعتراف به اشتباهات است. این افراد به‌جای اینکه اشتباه خود را قبول کند، سعی می‌کنند دیگران را سرزنش کنند و حتی استدلال کنند اصلاً اشتباهی نبوده است. افراد واقعاً باهوش از اعتراف به اشتباه هراسی ندارند. آنها اشتباهات را فرصت‌های یادگیری می‌دانند، نه چیزی که باید از آن خجالت بکشند. امتناع تام از اعتراف به اشتباه خود به سادگی نشان می‌دهد که هوش یک فرد بیشتر نمایشی است.

۳) اعتماد بیش از حد به دانش خود

اعتماد به نفس یک چیز است، اما وقتی کسی معتقد است که همه چیز را می‌داند، این یک نشانه است که آنقدر‌ها هم که فکر می‌کند باهوش نیست. یک پدیده روانی به نام اثر دانینگ-کروگر وجود دارد. این تئوری نشان می‌دهد افراد با توانایی پایین در یک کار، توانایی خود را بیش از حد ارزیابی می‌کنند، در حالی که افراد دارای توانایی بالا اغلب شایستگی خود را دست کم می‌گیرند. از سوی دیگر، افراد بسیار باهوش اغلب از چیز‌هایی که نمی‌دانند آگاه‌تر هستند و به احتمال زیاد دانش خود را زیر سوال می‌برند. بنابراین، اگر کسی به طور مداوم به دانش و توانایی‌های خود اعتماد داشته باشد بدون اینکه خودش را زیر سوال ببرد، می‌تواند نشانه‌ای از این باشد که او به اندازه‌ای که وانمود می‌کند باهوش نیست.

۴) مکرراً حرف دیگران را قطع می‌کنند

ارتباط یک خیابان دو طرفه است و افراد واقعاً باهوش اهمیت گوش دادن را به اندازه صحبت کردن درک می‌کنند. کسی که دائماً صحبت دیگران را قطع می‌کند، ممکن است سعی کند تسلط خود را نشان دهد یا هوش خود را ثابت کند. اما در واقعیت، این حرکت اغلب فقدان همدلی و درک را آشکار می‌کند. افراد باهوش می‌دانند از گوش دادن به دیگران می‌توانند چیز‌های زیادی بیاموزند. آنها به دیدگاه‌های مختلف احترام می‌گذارند و پذیرای ایده‌های جدید هستند.

۵) بی جهت از ادبیات پیچیده استفاده می‌کنند

ممکن است فکر کنید استفاده از کلمات بزرگ و پیچیده باعث می‌شود کسی باهوش‌تر به نظر برسد، اما اغلب برعکس است. هدف افرادی که واقعاً باهوش هستند، شفافیت در ارتباطات است. آنها می‌دانند هدف از صحبت کردن یا نوشتن، انتقال مؤثر پیام است، نه نشان دادن دانش ادبی خودشان. از سوی دیگر، کسانی که تظاهر به باهوشی می‌کنند، اغلب از ادبیات بیش از حد پیچیده استفاده می‌کنند. آنها بر این باورند که این کار باعث می‌شود باهوش‌تر به نظر برسند، اما در واقعیت، فقط شنوندگان خود را گیج می‌کند.

۶) همدلی نمی‌کنند

همدلی، توانایی درک و به اشتراک گذاشتن احساسات دیگران است و نشانه هوش عاطفی و شناختی است. افراد واقعاً باهوش می‌دانند هر فردی تجربیات و دیدگاه‌های منحصر به فرد خود را دارد. افراد باهوش برای درک این دیدگاه‌ها تلاش می‌کنند و نسبت به احساسات دیگران حساس هستند. با این حال، کسانی که تظاهر به باهوش بودن می‌کنند اغلب این ویژگی اساسی را نادیده می‌گیرند. آنها آنقدر روی نشان دادن هوش خود متمرکز شده‌اند که نمی‌توانند با دیگران در سطح عمیق‌تر و احساسی‌تر ارتباط برقرار کنند. هوش بدون همدلی اغلب می‌تواند به عنوان تکبر یا بی‌احساسی تلقی شود. یک فرد واقعاً باهوش ارزش ارتباط انسانی و درک عاطفی را می‌داند.

۷) سؤال نمی‌پرسند

شخصی که تظاهر به باهوشی می‌کند، اغلب می‌ترسد که با پرسیدن سوال، عدم آگاهی او را آشکار کند. آنها ترجیح می‌دهند ساکت بمانند یا حتی وانمود کنند همه چیز را می‌دانند. با این حال، امتناع از پرسیدن سوال از دروغ آنها محافظت نمی‌کند، بلکه تنها رشد آنها را متوقف می‌کند. هوش واقعی در شناخت چیز‌هایی است که نمی‌دانیم و به دنبال یادگیری آن هستیم، حتی اگر به معنای پرسیدن سؤال باشد.

۸) به ندرت نظر خود را تغییر می‌دهند

ممکن است فکر کنید که پایبندی به باورهایتان نشان دهنده هوش و قدرت است. با این حال در واقعیت اغلب نشانه‌ی برعکسی است. افراد واقعاً باهوش می‌دانند که دانش و ادراک آنها همیشه قابل بهبود است. آنها پذیرای اطلاعات و تجربیات جدید هستند و از تغییر نظر خود در صورت ارائه شواهد قانع کننده نمی‌ترسند. از سوی دیگر، کسانی که تظاهر به باهوشی می‌کنند، اغلب به باور‌های خود می‌چسبند، حتی در مواجهه با واقعیت‌های متناقض. آنها تغییر عقیده خود را نشانه ضعف می‌دانند.

۹) برای نظرات دیگران ارزش قائل نیستند

هوش واقعی تشخیص می‌دهد که هر کس چیز ارزشمندی برای مشارکت دارد. افراد باهوش می‌دانند که همه پاسخ‌ها را ندارند. آنها از تنوع افکار قدردانی می‌کنند و صرف نظر از موقعیت یا پیشینه خود، آماده یادگیری از دیگران هستند. با این حال، کسانی که تظاهر به باهوش بودن می‌کنند، اغلب نظرات دیگران را نادیده می‌گیرند. آنها معتقدند که بهتراز همه می‌دانند و علاقه‌ای به در نظر گرفتن دیدگاه‌های جایگزین ندارند. این نه تنها دیدگاه آنها را محدود می‌کند بلکه مانع رشد آنها می‌شود.

۱۰) خوداندیشی نمی‌کنند

سنگ بنای هوش واقعی، تأمل در خود است. افراد باهوش به طور مداوم افکار، اعمال و باور‌های خود را ارزیابی می‌کنند. آنها از زیر سوال بردن خود، درس گرفتن از اشتباهات خود و ایجاد تغییرات لازم نمی‌ترسند. کسانی که تظاهر به باهوش بودن می‌کنند اغلب از این عمل مهم غفلت می‌کنند. آنها در راه خود گیر کرده‌اند و نمی‌توانند فراتر از تعصبات خود را ببینند. عدم تأمل در خود آنها را از رشد شخصی و تکامل افکارشان باز می‌دارد.