چرخش سیاست‌های پولی اقتصادهای مهم جهان در سال ۲۰۱۸

به گزارش بانک اول به نقل از بلومبرگ، بانک های مرکزی مهم جهان بعد از یک دهه تزریق انبوهی از نقدینگی به اقتصادهای خود، سال آینده شروع به محدود کردن سیاست های انبساطی پولی خود خواهند کرد. از زمان بحران مالی سال های 2007 تا 2009، بانک های مرکزی جهان به منظور تحریک رشد اقتصادی نرخ بهره را در نزدیکی صفر درصد نگاه داشته و برخی از آنها میلیاردها دلار از اوراق قرضه دولتی و شرکت های مختلف را خریداری نموده بودند. ایده اصلی این بود که نرخ پایین بهره موجب تشویق مصرف و صرف پول بیشتر توسط بنگاه های اقتصادی و مصرف کنندگان می شود.

هرچند کارشناسان در مورد میزان اثربخشی این سیاست در تحریک یک رشد اقتصادی گسترده در سطح جهان اتفاق نظر ندارند، اما در 2 مسئله تقریبا اختلاف نظر چندانی وجود ندارد: پمپاژ مقادیر معتنابهی پول مانع از وقوع یک فروپاشی مالی جهانی شده و اینکه سیاست های انقباضی بانک های مرکزی جهان کمک کرده که شاخص های بورس و اوراق قرضه به ارقامی بی سابقه برسند.

اکنون سیاستگذاران پولی کشورهای مختلف معتقدند اقتصادهای آنها به اندازه کافی جان گرفته تا بتواند با کاستن از شدت محرک های اقتصادی هم به مسیر رو به رشد خود ادامه دهد. فدرال رزرو آمریکا اولین بار در ماه اکتبر شروع به انقباضی تر کردن سیاست های پولی خود نمود. بانک مرکزی اروپا هرچند هنوز خرید اوراق قرضه دولتی و شرکت ها را ادامه می دهد، اما اخیرا طرحی را برای کاستن از میزان این خریدها از ماه ژانویه به بعد تعریف کرده است. انتظار می رود سیاستگذاران چینی نیز سال آینده دست به انقباضی کردن سیاست های پولی این کشور بزنند.

بانک مرکزی ژاپن احتمالا به سیاست چاپ پول ادامه خواهد داد، اما این اقدامات به اندازه ای گسترده نخواهد بود که تاثیرات کاهش جهانی سیاست های انبساطی بانک های مرکزی مهم را خنثی نماید.

اما ظاهرا سرمایه گذاران چندان از این تغییر سیاست پولی خشنود نیستند. بر اساس یک تحقفیق انجام شده، سرمایه گذاران جهانی، تغییر رویکرد سیاست های پولی و انقباضی شدن آن را محتمل ترین دلیل برای وقوع بحران مالی بعدی می دانند. تجربه های تاریخی نیز نشان می دهد که چنین تغییر رویکردهایی ریسک هایی را به همراه دارد. برای مثال، در سال 1994، زمانی که فدرال رزرو آمریکا افزایش نرخ بهره ا آغاز کرد، این مسئله موجب بدترین افت اوراق قرضه شرکت ها در طی دو دهه گذشته شد. این اقدام همچنین منجر به افت ناگهانی ارزش پزوی مکزیک و بحران تکیلا شد.