چرا بانک ها به استارت آپ های بلاکچین، حساب بانکی اختصاص نمی دهند

شرایط استارت آپ ها ساده نیست

همانطور که هرکسی که در این رابطه تلاش کرده است می داند، این یک فرایند زمان بر، دارای مزایایی پرداختی کم، دارای استرس زیاد و ثابت است و شخص در این مسیر با موضوعات نا شناخته ای روبرو می شود. این موضع برای استارت آپ های مربوط به رمز ارز ها به مراتب سخت تر می باشد.

در اوایل این هفته، مقامات مالی بریتانیا گزارشی را منتشر کردند که از مشکلات کسب و کار های بلاکچین در مورد دریافت خدمات اولیه بانکی پرده بر می داشت. بسیاری از آن ها با مخالفت نامحدود رو برو می شوند، به تعدادی از آن ها دسترسی محدود داده شده و برخی دیگر بدون هیچگونه هشداری از خدمات بانکی محروم می گردند. این موضوع نیز تنها منحصر به انکلستان نمی باشد.

با تنها گذاشتن آنها پس از شروع فعالیت، عرصه بر کسب و کار های وابسته به رمز ارز ها تنگ گردد. (برای درک این مسئله تنها کافی ست بخواهید، برای تهیه سرور خود پول نقد پرداخت کنید.)

همچنین این امر موضع دولت انگلستان را در رابطه با نو آوری ها نقض می کند. مقامات و دولتمردان همواره بر رشد فین-تک به عنوان امری ضروری برای حیات اقتصادی تاکید کرده اند و همواره علاقه خود را به مهار (استفاده کنترل شده) تکنولوژی بلاکچین ابراز کرده اند. طبق گزارشی که در دو سال گذشته از سوی وزارت خزانه داری انگلستان منتشر شده است، خطرات مربوط به تخلفاتی مانند پولشویی و همچنین حمایت مالی از تروریسم در رمز ارز به کمترین میزان می باشد.

حتی نسخه آزمایشی تعدادی از کسب و کار های رمز ارزی، توسط برنامه «FCA» مورد پذیرش قرار گرفته است که آن ها را از پذیرش کلیه مواد قانونی (انطباق کلی قانون) معاف می کند. این امر موجب تشویق کسب و کارهایی می شود که از منابع مالی انگلستان برخوردار نیستند.

بانک های مورد نظر، در کل تمایلی به اظهار نظر در این رابطه ندارند. این موضوع باعث می شود اجتماعات رمزارزها فکر کنند که بانک ها از این ارزها واهمه دارند.

با اینکه این موضوع تا حدودی صحت دارد، اما احتمالا دلیل اصلی این مسئله چیز دیگری ست.

جایی برای ترس، وجود ندارد

در حال حاضر اغلب موسسات مالی موجود، درک منطقی از ماهیت رمز ارز ها و نحوه کار آنها دارند (در واقع هیچگونه کمبودی نسبت به گزارشات و کنفرانس های مربوط به این زمینه وجود ندارد). آنها به صورت دقیق تری تحقیقات دولت های خود را در این زمینه مشاهده می کنند. برخی از آنها از تجربیات اشخاص حقیقی برای اعتبار بخشیدن به ارز خود بهره می برند. آنها به این مسئله پی برده اند که تعدادی از مشتریان شان به آزمایش سرمایه گذاری در ارز های دیجیتال تمایل دارند.

رمز ارزها دیگر مثل قبل یک تهدید اشتباهی به حساب نمی آیند.

این به این معنی نیست که کسب و کار های خورد و کوچک، از بانک ها انتظار نگهداری رمز ارز هایشان را داشته باشند. (هرچند هنوز به خاطر هزینه برق و بهای بیتکوین، این مسئله اتفاق نیفتاده است اما به هر صورت، فرصت کسب و کار در آینده به وجود خواهد آمد)

کسب و کار ها از بانک ها انتظار دارند در مدیریت درآمد های فیات و پرداخت هایشان به آن ها کمک کند. البته بدیهی است که پرداخت های الکترونیکی و اجاره دادن از طریق بیتکوین امری مشکل و سخت می باشد.

علاوه بر این، در حالی که نوسانات برای بانک ها امری خوشایند نیست، همین نواسانات قیمت رمز ارزها، در بهترین حالت اثر ثانویه ای بر پس انداز پول کلاسیک استارت آپ ها دارد.

عدم تمایل به سرمایه گذاری در کسب و کارهای رمزارز، خود موضوع دیگری است. اختصاص وام به ارزهای منتخب غیر منطقی نیست، خصوصا در صورتی که مدتی به عنوان استراحت در نظر گرفته شود.

اما این برای نه تنها بلاکچین ها، بلکه برای کلیه استارت آپ های نو پا و کم سابقه یک مشکل محسوب می شود. در حالی که استارت آپ ها به یک حساب بانکی برای پرداخت ها نیازمندند، پرداخت یک الی دو وام می تواند اوضاع را بهتر کند.

لبه تیز چاقو

اما سوال این است که بانک ها از چه موضوعی واهمه دارند؟ قوانین غیر شفاف و جریمه ها!

قوانین جهانی که باعث محکومیت (محدودیت) موسسات مالی شده است، هزینه های سنگینی را به بار آورده است. بانک ها از دوره بحران مالی، مبلغ 320 میلیارد دلار را به عنوان جریمه دریافت کرده اند. این موضوع به همراه بیش از 200 سری تغییر قوانین فردی در هر روز، ترجیح کاهش کسب و کار ها در برابر ریسک خطرات فلج کننده و یا حتی لغو مجوزات را قابل درک می کند.

با این که بانک ها ممکن است از قبول قوانین روزمره توسط استارت آپ ها احساس خشنودی کنند، در مورد قوانین 5 سال اطلاعاتی ندارند. دلیل این امر بدیهی است، آن ها از تصویب قوانین معطوف به گذشته نگرانند.

قوانینی که ایجاد مشکل می کنند، زیاد نیستند و بانک ها به منظور تنظیم فرآیند های انطباق آنها را مورد استفاده قرار می دهند.

این یک عدم شفافیت در ارتباط با قوانین است که از زمان گذشته تا آینده وجود خواهد داشت و یک مانع غیر ضروری بر سر راه حمایت ها محسوب می شود.

اعطای مجوز به آنها

به طور مشخص، برخی ها دولت انگلستان و دیگر دولت ها را به فشار آوردن بر بانک ها برای ارائه خدمات به شرکت های رمز ارز تشویق می کنند. اگر چه برای بسیاری از آنها، دور زدن خدمات مالی تحت کنترل دولت، بسیار محتمل است. از قضا این موضوع به طرز کنایه آمیزی چیزی است که اکثر طرفداران رمز ارز با فلسفه آن مخالف هستند.

راه حل ساده تر، ارزان تر و دوستانه تر دیگری نیز وجود دارد. این ایده عنوان می کند که فراهم کردن نیاز های منطقی استارت آپ ها توسط بانک ها مقدور است. این موضوع می تواند مانند یک طرح آزمایشی، انواع خاصی از حساب ها را از پذیرش قوانین استاندارد معاف می کند. حتی می تواند باعث ایجاد یک کلاس جدید از موجودیت با مجوز عملیاتی ویژه تحت عنوان یک بانک ویژه بر پایه کسب و کار بلاکچین باشد.

تلاش استارت آپ های فین-تک، برای ثبت نام در تجارت رمزارز، می تواند موجب تولد یک مدل جدید کسب و کار شود. این فرصت با توجه به رشد بالقوه در این بخش، قابل توجیه می باشد.

این موضوع همچنین می تواند بانک ها را به ایجاد شرکت های اختصاصی زیر مجموعه، جهت فروش سایر خدمات خود، تشویق کند.

نتایج این موضوع، نه تنها ممکن است باعث تقویت رمز ارز ها و کسب و کار بلاکچین شود، بلکه به آنها پایگاهی ایمن برای مبادلات می دهد. این مسئله همچنین می تواند با ایجاد نوآوری های بانکی، با یافتن یک مسیر جدید، زمینه را برای رشد فین-تک آماده کند. همچنین این موضوع می تواند موجب باریک شدن فاصله بین اموال کلاسیک و سرمایه های بلاکچینی شود.

با گذشت زمان، بخش های مالی، مشتریان و قوانین، متوجه خواهند شد که مرز بین دارایی های کلاسیک و دنیای رمز ارزها، غیر قابل تصور می شوند که این به خودی خود زمینه شکوفایی و فرصت های نو آوری را فراهم می کند.