به گزارش بانک اول به نقل از رویترز، فن آوری های پول دیجیتال در سال 2017 میلادی به شکل گسترده ای مورد توجه افکار عمومی و سرمایه گذاران قرار گرفت و ارزهای دیجیتالی جدید توانستند مرحله جدیدی از تمرکز زدایی تجارت جهانی را رقم بزنند. اما یکی دیگر از موارد استفاده این فن آوری ها، ایجاد ابزارهایی جدید است که به کشورهایی نظیر ایران، کره شمالی و روسیه اجازه می دهد تا تحریم های غرب را دور بزنند. این مسئله به ویژه در خصوص آنچه «سکه های حریم خصوصی» خوانده می شود مصداق پیدا می کند. سکه های حریم خصوصی امکان پنهان کردن هویت و تراکنش های انجام شده توسط کاربران را فراهم می سازد.
عدم امکان محدود کردن سکه های حریم خصوصی از طریق رگولاتورهای بانکی ملی و بین المللی یک بهشت امن مالی برای دولت های تحت تحریم به وجود می آورد زیرا داد و ستد ارزهای دیجیتالی هیچ حد و مرز جغرافیایی و سیاسی ای نمی شناسد.
ارزهای دیجیتالی می توانند با گرفتن جای تراکنش های کند و پرهزینه، موجب بهبود زندگی شهروندان شوند. بر خلاف ارزهای مورد حمایت دولت ها نظیر دلار، ارزهای دیجیتالی اغلب دارای اهدافی مشخص هستند. برای مثال، ارز دیجیتالی ریپل یک چهارچوب پرداخت ارزی عمدتا متمرکز را ارائه می کند که با هزینه ای پایین تر از کانال های معمول بین المللی نظیر سوئیفت، تراکنش های بین المللی را به انجام می رساند. همچنین هدف سیستم پراخت نظیر به نظیر ارز دیجیتالی ترون، حذف فروشگاه های دیجیتالی عرضه نرم افزارهای موبایلی به عنوان واسطه میان توسعه دهندگان محتوا و مصرف کنندگان است و هزینه های هر دو طرف را کاهش می دهد.
این فن آوری ها به برخی کشورهای تحت تحریم اجازه می دهد تا از طریق یک عملیات پولشویی دیجیتال سازمان یافته موسوم به «پاکسازی رمزنگاری شده» تلاش های دیپلماتیک دولت های غربی را تضعیف کنند و تحریم ها را دور بزنند.
پست قبلی
پست بعدی
دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید