به گزارش بانک اول به نقل از دنیای اقتصاد، از زمان پیدایش بیت‌کوین در سال 2009 تا اواسط سال 2017 میلادی، قیمت این ارز رمزپایه از مرز 4 هزار دلاری تجاوز نکرده بود. با این حال، آغاز نیمه دوم سال، رشد نجومی قیمت بیت‌کوین به مرز 20 هزار دلاری ثبت شد؛ اما ظرف دو هفته پایانی سال، روزگار خوش برای این ارز با نزول شدید پایان یافت.
رکورد 20 هزار دلاری همزمان با افتتاح دو سامانه معاملات آتی در شیکاگو رقم خورد و افت قیمت نیز پس از فروکش تب قراردادهای آتی شروع شد. در واقع، ورود بیت‌کوین به بازارهای آتی بزرگی مانند «بورس کالای شیکاگو» و «بازار مشتقه‌شیکاگو» دو اثر متناقض بر روند قیمت ارز دیجیتالی داشت. در مرحله اول، هیجان سرمایه‌گذاران بازار ارزهای رمزپایه درخصوص افزایش قلمرو و رسمیت یافتن در بورس‌های معتبر، قیمت را با شیب زیادی بالا برد؛ اما در مرحله دوم، قیمت تا 6 هزار دلار نیز سقوط کرد. ظهور «آربیتراژ زمانی» با راه‌اندازی بازارهای آتی بیت‌کوین، به «آربیتراژ مکانی» که چند سال در بازار جهانی این ارز رمزنهاد وجود داشت، افزوده شد. آربیتراژ به‌طور عمومی به سود بردن از تفاوت قیمت محسوس در بازارهای مالی و کالایی اطلاق می‌شود. به‌طور کلی دو نوع از آربیتراژ در اقتصاد مطرح هستند که به آربیتراژ مکانی و آربیتراژ زمانی معروف شده‌اند. زمانی که قیمت یک کالا یا سرمایه مالی در بازارها، کارگزاری‌ها یا صرافی‌های مختلف متفاوت باشد، امکان خرید با قیمت کمتر از یک بازار و فروش آن در بازاری که با قیمت‌های بالاتر فعالیت می‌کند، مهیا می‌شود. استفاده از این تفاوت قیمتی، آربیتراژ مکانی است. در حالت دیگر که قیمت یک کالا در بازار آنی یا نقدی با قیمت آن کالا در بازار آتی فاصله داشته باشد، امکان استفاده از فاصله قیمتی محقق شد. به‌طوری‌که کالای موردنظر از بازار نقدی ارزان‌تر تهیه و در بازار آتی با سررسید دلخواه به فروش می‌رسد. تئوری قیمت‌گذاری آربیتراژی، وجود هر دو نوع زمانی و مکانی را در نهایت به ثبات قیمت‌ها منتهی می‌داند.
پست قبلی
پست بعدی
دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید