استحکام و تقویت سیستم بانکی با اجرای استانداردهای IFRS

به گزارش بانک اول به نقل از ایبنا یوسف پادگانه  درباره استانداردهای IFRS و الحاق ایران به آن، اظهار داشت: ایران از سال ۲۰۱۶ خود را آماده پیاده سازی استانداردهای  IFRS کرده و قطعا در بازارهای پولی و مالی و سیستم بانکی اثرات مثبت زیادی خواهد داشت که می توان استحکام و تقویت سیستم بانکی کشور را یکی از این اثرات مثبت عنوان کرد.

وی افزود: از طرفی به دلیل اینکه این استانداردها پیچیدگی های خاص خود را دارد، قطعا با برخی چالش ها نیز مواجه خواهیم شد اما به عقیده من می توان از این چالش ها به عنوان فرصت استفاده کرد زیرا در نهایت ثبات سیستم های مالی را به ارمغان خواهد آورد.

این صاحب نظر پولی درباره تاثیر عدم الحاق به استانداردهای IFRS، گفت: به نظر من عدم الحاق به استانداردهای IFRS مشکلات و اختلال هایی در روابط بین الملل ایران با سایر کشورها ایجاد خواهد کرد.

 استانداردهای گزارشگری مالی بین المللی (IFRS)، به مجموعه‌ای از استانداردهای حسابداری گفته می‌شود که توسط هیات استانداردهای حسابداری بین المللی (IASB) تدوین شده‌اند. هدف این استانداردها، تهیه صورت‌های مالی شرکت‌های سهامی در قالب یک استاندارد جهانی است.

بسیاری از کشورهای دنیا به سوی استاندارد IFRS حرکت کرده اند و ایران نیز از سال ۲۰۱۶ فعالیت با این استاندارد را شروع کرده است. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی IFRS۹ در زمان بحران های سال ۲۰۰۹ آغاز و این پروژه در سال ۲۰۱۴ آماده و در اولین روز سال ۲۰۱۸ میلادی اجرایی شد. این استاندارد جایگزین استاندارد بین المللی حسابداری IAS۳۹ است.

طبقه بندی و اندازه گیری، کاهش ارزش و مصون سازی حسابداری از جمله بخش های IFRS۹ است و این استاندارد به دنبال تغییر اساسی نحوه محاسبه زیان مورد انتظار است. در حقیقت IFRS۹ به معنای پیوند زیان و حسابداری است و باعث تغییرات استراتژیک و عملیاتی در سطح نظام بانکی می شود.

هزینه پیاده سازی و اجرایی این استاندارد در بانک های بزرگ نزدیک به ۱۰ میلیون دلار است. در ایران به دلیل اینکه محصولات سیستم بانکی در نسخه اولیه قرار دارند و ساده هستند پیاده سازی این استاندارد راحت تر است. در اروپا پیش بینی شده تا در سال ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ میلادی یک تریلیون دلار پیاده سازی این استاندارد هزینه دارد.

در بحث استراتژیک، گران شدن منابع، کاهش توان وام دهی بانک ها، تاثیر فوری منفی برآورده صاحبان سهام، هزینه بالا و نوسالات درآمدی از جمله چالش های این استاندارد است. همچنین در زمینه عملیاتی داده ها و مدل سازی، زیرساخت ها، پیچیدگی ها و طولانی بودن پیاده سازی و نیروی انسانی محدود از دیگر مشکلات به شمار می رود.