به گزارش بانک اول باقری با اشاره به سوابق بیمه‌ای افرادی که بیشتر از 30 سال بیمه پردازی کرده‌اند، گفت: «این گروه از بیمه‌شدگان امکان دریافت حق بیمه‌ی پرداختی خود در مازاد این 30 سال را ندارد و سازمان تامین اجتماعی هم چنین پولی را به بیمه شدگان پرداخت نمی‌‌کند؛ اما حق بیمه‌ای که پرداخت کرده‌اند در هنگام اجرای همسان‌سازی برای زمانی که بازنشسته می‌شوند، موثر است.»
وی با اشاره به درخواست کارگران برای اجرای دادنامه 3328 دیوان عدالت اداری، گفت: «بر مبنای مواد 24 و 31 قانون کار، ملاک محاسبه و پرداخت حق سنوات، مطابق حقوق و مزد کارگر است که همه عناوین مقرر در مواد 34 و 35 قانون یاد شده را دربرمی‌گیرد. در نتیجه نباید حقوق مبنا و فوق العاده جذب را مبنای محاسبه حق سنوات قرار داد. متاسفانه با وجود اینکه هیات عمومی دیوان عدالت اداری، این دادنامه را صادر کرده است، کارگران در اجرا با مشکل مواجه می‌شوند. راهکار پیش روی کارگران مراجعه به ادارات کار و شکایت از کارفرما به خاطر اجرا نکردن مفاد رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری است.»
باقری در پاسخ به این پرسش که آیا می‌توان حق بیمه سال آینده را حالا پرداخت، گفت: «میزان حق بیمه تنها پس از تعیین مزد و مزایای سال آینده، محاسبه و بخشنامه‌‌ی آن ابلاغ می‌شود؛ لذا از حالا قابل محاسبه نیست.»
عضو هیات مدیره کانون شوراهای اسلامی کار استان تهران در پاسخ به این پرسش که کارگران در صورت پرداخت نکردن پول مرخصیهای استفاده نشدن خود توسط کارفرما، چگونه می‌توانند موضوع را پیگیری کنند، گفت: «اولا اگر کارگران ندادند که بابت استفاده نکردن از مرخصیهای استحقاقی خود چقدر طلب دارند می‌توانند به اداره کار مراجعه کنند تا این مبلغ را برای آنها محاسبه کنند. در صورتی که کارفرما طلب کارگران را پرداخت نکنند می‌توانند از او شکایت کنند.»
وی افزود: «اما برابر ماده 71 قانون کار در صورت فسخ یا خاتمه قرارداد کار یا بازنشستگی و ازکارافتادگی کلی کارگر یا تعطیل کارگاه مطالبات مربوط به مدت مرخصی استحقاقی کارگر به وی و در صورت فوت او به ورثه او پرداخت می‌شود. در نتیجه کارگر هم در دوران اشتغال و هم پس از آن می‌تواند طلب خود را از بابت مرخصیهای استحقاقی دریافت کند اما چون کارگران امنیت شغلی ندارند، غالبا پس از فسخ یا خاتمه قرارداد خود به اداره کار مراجعه می‌کنند. در نتیجه طلب مرخصی‌ها هیچگاه از بین نمی‌رود و وراث کارگر هم می‌توانند آن را دریافت کنند.»
باقری در مورد مشاغل و سخت و زیان آور، گفت: «شغل سخت و زیان آور، شغلی است که فراتر از تونایی جسمی و روحی کارگر باشد. دو دسته شغل سخت و زیان آور وجود دارد؛ گروه (الف) و گروه (ب). مشاغل گروه (الف) محیطی هستند؛ یعنی می‌توان با مجموعه اقداماتی سخت و زیان آور آنها را کم کرد یا از بین برد؛ اما مشاغل گروه (ب) ماهیتا سخت هستند. برای نمونه مشاغل کارگران حمل و نقل، کارگران رسانه‌ها (خبرنگاران)، کارگران معادن و... در گروه (ب) قرار می‌گیرد.»
وی افزود: «البته در هنگام بازنشستگی هر فرد کمیته‌‌هایی تشکیل می‌شوند؛ چراکه شرایط شغلی راننده‌ای که در شرکت (الف) کار میکند با شرایط شغلی راننده‌ای که در شرکت (ب) کار میکند، متفاوت است. برای نمونه شغل یک نجار در یک کارگاه سخت و زیان آور سخت محسوب می‌شود اما در یک کارگاه دیگر نمی‌شود. در نتیجه این تنها کمیته‌های سخت و زیان آور هستند که تشخیص می‌دهند شغل کدام کارگر در کدام شرکت، سخت است اما به صورت کلی برخی مشاغل ماهیتی و برخی مشاغل به صورت محیطی سخت هستند.»/ ایلنا
پست قبلی
پست بعدی
دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید